Ömer AKŞAHAN
Ömrünü resimlerini satarak geçiren ressam, yıllar sonra aradığı mutluluğu bulur. Ancak uzun süre yoksulluk nedeniyle evlenemez. Günün birinde hiç tanımadığı bir akrabasının ölümüyle gelen küçük bir parayla evlenmeye karar verir.
Evlilik için gereken üç beş eşya, kendine ve sevgilisine alınanlarla kısıtlı bütçesi açık verir. Fakat her iki sevgili mutlu sona erişme konusundaki kararlarından dönmezler. Düğün dernek kurulur ve ressamla sevgilisi evliliğe giden yolda karşılıklı imzayı basarlar.
Gerdek sabahı ikisi de çok mutludurlar. Ressam kahvaltının ardından koltuğuna üç resmini alır, yola çıkmaya hazırlanır. Karısı:"Nereye sevgilim?"der. Adam da:"Biliyorsun, elde avuçta bir şeyimiz kalmadı. Bir kaç resim satarsam akşama yiyecek bir şeyler alabilirim."der, çıkıp gider.
Akşam karanlığı çökmüştür. Yeni gelin evde sabırsızlıkla kocasını beklemektedir. Kapı çalar, hevesle açar kapıyı. Ressamın koltuğunda sadece resimler vardır. Kadın sorar:"Kocacığım nasıl geçti günün? Bu akşam ne yiyeceğiz?" Ressam:"Hiç resim satamadım. Bu akşam aşkımızı yiyeceğiz."diye yanıtlar. Sabaha kadar aşklarını yudumlayarak zaman geçirirler.
Sabah, ressam, koltuğuna resimlerini kıstırıp, yola çıkar. Ancak yine kötü bir günündedir. Akşama dek tek bir resim satamadan eve geri döner. Karısı, beklenen sorusunu yineler. Kocası da bir gün önceki yanıtı verir. Büyük bir aşkla sabahı ederler.
Bu kez ressam, yanına farklı resimler alarak kararlı bir şekilde evden ayrılır. O gün şansı yaver gitmiştir. Akşama bu kez mutlu döner. Eve geldiğinde karısının üst kata çıkan merdivenlere koşup, trabzandan kaydığını görür. O akşam karısı kendisinin kapıda karşılamamıştır. Ayrıca ona soru da sormamakta, kaydıktan sonra tekrar merdivene koşup trabzandan kaymaktadır. Ressam şaşkınlık içindedir. Ve sorar:"Karıcığım, ne yapıyorsun böyle?"
Karısı soru karşısında duraksar:"Kocacığım anlasana, akşam yemeği için tavayı kızartmaya çalışıyorum!" der.
