Dilsiz bir çocuğun haykırışı var bende
Yüreğe sığmayıp kelimelerle çağlayan
Dilsiz bir çocuğun duygularını anlatamayışı
Hani desemki her gönlü yakar gözyaşların
Her yüze tanıdık bir aydınlık
Kime baksam bir tek sen olurken
Kimin yüreğine dokunsam yalnızca adın
Oysa bir ömür benim güneşim olsan
Bir güneşin pencereme yansıyan yüzü
Ve dağılsa alnımın ortasına biriken hüzün
Kaldırıp gitse yüzümdeki tüm yollarını
Ben konuşamazken yalnızlığım da sussa
O mahkum olduğum sessizliği yırtıp gelsen
Karanlık utansa yaptığı eziyetlerden
Gözlerin usul usul yüreğime aksa
Bir kez daha gideceğinden korkmasam
Sevenlerim bir ses,bir kelime duyabilmek için
Her gün bir ümit kapıma geldiklerinde
Onları bir kez daha hayal kırıklığına uğratmasam
Çürümeye,paslanmaya razı olan dilimi
Çenemin içindeki tecritinden kurtarsam
Ama biliyorum yar; dilsiz bir çocuğun haykırışı duyulmaz
Duyan ya ölmüş ya da henüz doğmamıştır
Belki de bu yüzden sen en büyük yaramsın
Kime baksam bir tek sen olurken
Kimin yüreğine dokunsam yalnızca adın
Sevdiğim; sen benim sağır duvarlarımsın...
