SANA AYYAŞ
Bi’ tuhaf seni sevmek,
İçmek gibi…
Kalbimde durduğu gibi durmuyor sevdan gözlerine bakınca.
Mantığımı uyuşturan bi’ yanı var gözlerinin
Tadında hoş bir acılık, içimi ısıtır her bakışın.
Şöyle adam akıllı dokunsam, ayakta duramam döner başım.
Dertleri unutmak içinde gizli,
Kuş hafifliğinde yolculuklar sende.
Bir elmayı paylaşmak senle,
İki yarısından biri olmak mesela diğeri sen iken…
Önce bi’ iç çekmek, kokunu duymak,
Sonra alıcı gözüyle süzmek seni...
Sende mürdüm sanmak sevdanın rengini.
Yudum yudum yaşamlar yaratmak senden,
Hatırlanınca gülümseten, insanın içine işleyen...
Dost sohbetlerine ortak etmek hem sevdanı, hem adını
Çok doğrucu olmak sonra elimde olmadan,
İçimden ne geçiyorsa ağzımda
Yalana çok uzak sözler,
Deli cesaretine bürünmüş gözler…
İşte böyle tuhaf seni sevmek,
İçmek gibi…
Güneşi çağırmak gökyüzüne en güzel yerinde sevdanın
Sonra sızıp kalmak yanıbaşında.
Gidişin ise en beter baş ağrısı,
Benzemez başka ağırlıklara gidişinin ardındaki uyanışlar…
Güz...