Yine ben geldim…Kurtulamadım içimin çığlıksı sesinden!Serzenişinden,hüznünden,serkeşliğinden,kurtulamadım…Avuçlarımdan gittiğin günler de garip düşler doldurdu iç dünyamı,hüzünlü hisler daim yoldaşım oldu.Aklın dönemeçlerinde nefsin oyunlarıyla savaştım…Ve her defasında sensiz olmadığını,bu zorlu yolun sensiz hiç çekilmediğini anladım…En yakın arkadaşımmışsın meğer,çocukça özlediğimde seni,yoluğun canıma tak ettiğinde anladım … Eğlendiğimizi sandığımız eğlenceler,kitaplar,gezintiler,zerre kadar tatmin edemezmiş beni,sen yokken dünyam ne denli çekilmezmiş!Kalbim ne kadar kırıkmış herkese,ne kadar düşmüşüm nefsime…Ellerimi birkaç gün bıraktın diye…
Ey övgüye en layık olanın sözü!Ey başımın tacı,sevgili yaren…Ey en deli özlemim,en güleç sabahım…Sana geldim Ey Yüce Kitap!
Yine diz çöküyorum,yorgun gecelere,seni söylemekten gayrı ne söylediysem,yalan biliyorum!
Kelimeciklerin dudaklarımda günahkarca,günahkarca da olsa özlüyorum…Yine avuçlarımın arasına alıp seni,zor yolunda sabaha yürüyorum!En güzel zorlukmuş senin zorluğun!En güzelin verdiği kutlu hediyem…
Ey sevgili dost!Yalvartma beni…Yüklemişken seni en derinime,küsüpte gitme avuçlarımdan… çünkü ben onca çalıntı sevgiyi bırakıp sana geldim!Kırılarak kaç binkez,parçalanarak… Sende tamam olmaya geldim…Ben hırçın yavrucağın…Şefkatine ne denli muhtacım bilemessin…Satırlarında dolaşarak bitmeli bütün nefsani heveslerim…Ölmeliyim ben,seninle dirilip Rabbe varıncaya dek…
Yaren…!Kimse sen değil biliyorum,günahlarıma nasıl üzüldüğünü de…Belki tekrar göresin bile yok beni…Allah şahit ki,içimdeki külleri savurup ve kurtulup günaha düşen rengin ayazından,affına sığınıp En Yücenin…,en güzel kelama geldim…
Ey sevgili dost…!İstersen sev beni ağlat yine çaresizliklerimde,ah demem!Yok dersen,eşiğine koyarım başcağzımı…Ölürüm basıpta geçeceğin yollarda…
Bak ben geldim…
Bardaktaki su,
Akvaryumdaki balık kadar,elsiz ayaksız
Sana geldim…Dilsiz,dudaksız…
R.Betül Çetin
]
