Sen , sen iken dünyada ejderhalar yaşardı . Özlem doluydu ejderhalar . Gözlerinden akan yaşları gözlerinden püskürttükleri alevleri söndürürdü.Bu yüzden kimse onların ağladığını bilmezdi. Zor gelirdi onlara ağlamak .Onlar şanlı satoların çocukları değildi .Onlar mağaralarının ağzında soğuk taşların üzerinde uyumayı seven ateşli cocuklardı.
Prensesler vardı hep hepsi güzel, hepsi harika idi .Bu ejderhalar gariban olunca tabii bastırıyor prenses parayı onları kendine badikart tutabiliyorlardı.Ama unutulan bir gerçek vardı;Onların bütün hasmetine rağmen insanları kibirden korumaları imkansızdı.Ve ilginçtir ki prenses beyaz altı prensine kavuşurken ejderhalar nedense her defasında ölürdü.
Film veya masal orada bitmez aslında hiçbir zaman .Anneleri vardır o ejderhaların ,ağlayan ,hâlâ vicdanı olan -sahiden vicdanı olan varlıklar -türden .Hiç düşündünüz mü filmin veya masalın sonunda ejderhaların anneleri ne kadar kederlenir onlar öldüğü için.
Düşünmedik tabii ki biz beyaz atlı prensle ilgileniyoruz .Hiç intikam almaya gelmez o anneler çünkü bilirler evlatları ölmüştür ve mümkün değildir yaşamak .Onlar bizim gibi değil , Bileklerini kesmezler, hap icmezler, alkol komasına girmezler damardan eroin ile altın vuruş yapmazlar .ONLARIN ÖLÜMÜ EN SADE SEKILDEDIR .Onlar hala kederlerinden ölebilen varlıklardır .Ölümün en harikasından .
Sahi ne oldu o beyaz atlı prensle prenses e .Ben söyleyeyim :Beyaz atlı prens prensesi kurtardıktan sonra gitti krallara padisahlara layık bir düğün yaptı düğünden sonra kredi kartı ekstrelerini ödeyemedi .önce sarayı sattı yetmedi beyaz safkan atını sattı karaborsada .Bir gecekondu mahallesine yerleşti .Devlette bir iş buldu.Yıllarını verdi devlet için .Yüzü cirkinlesti ve kırıstı. O güzeller güzeli prenses e ne oldu biliyor musunuz ? Yemek yapmasını öğrendi ,her sabah çocuklarını okula gönderip komşuya dedikodu yapmaya gidiyor Vazgeçilmezleri arasında dedikodu çekirdeği var Ejderhaya ne oldu peki biliyor musunuz ?Film bitti Bir daha ki sefere
Sen, Sen Olmayınca Sen Sen Değilsin
Sen , sen iken dünyada ejderhalar yaşardı . Özlem doluydu ejderhalar . Gözlerinden akan yaşları gözlerinden püskürttükleri alevleri söndürürdü.Bu yüzden kimse onların ağladığını bilmezdi. Zor gelirdi onlara ağlamak .Onlar şanlı satoların çocukları değildi .Onlar mağaralarının ağzında soğuk taşların üzerinde uyumayı seven ateşli cocuklardı.