hiçkimse ağlamadı bulutlar kadar
yine hiçkimse anlamadı
bâzen de
yüzünden belli olur insan
simsiyah kesilir bazen
yas yüklüdür belli
dolanır durur kendi üzerinde
bırakır sonra dayanamaz
bırakır göz yaslarını
bırakır gözyaşlarını da
yine kimse anlamaz
bir filiz bile bitmez
bir filiz bile
bekler yine
hayat yüklü bulutları
boşuna ağlama hadi
tut gözyaşlarını
tut da akıt içine
sessizce
sular gibi kendini
içine
daha derine
sızar da ruhuna
belki seni büyütür
gözyaşların ...
