Sen bir sevda yokuşunda
Bense kör bir uçurumun kenarında,
Emelsiz, umarsız sancıların arasında,
Yalnızlığın loş karanlığında,
Sadece kuru ekmek ve bir parça peynir duran masamın başında.
İnanır mıydın?
Seni düşünüp, seninle yaşadığım günlerin ardından çekip gideceğime
Hiç bilinmeyen diyarlara.
Bulutlar kadar yakın ve onlar kadar uzak olmalıydım sana.
Geç farkına vardım,
Yaşamın mantık kareleriyle uyum sağlayamadığını.
Geç fark ettim seninle ve sensiz yaşadığım acıları.
Kanımın her akışında anladım senden kopup uzaklaştığımı
Ve her rüzgar sesini duyduğumda hissettim tenimin sensizliğe haykırışını.
