Ey
Uzaklardan
Bakan sevdiğim
Senin
Sezgilerinin
Serinliğinde ki
İzlerin süzerken
O pak
Tenini saran
Hücrelerin olmayı
Ne kadar çok isterdim
Bir bilseydin
Zannederdim ki
Yalnızca senin
Serinliğindim
Ve hatta
Bizzat sezgindim
Uzak
Diyarlardan
Aldığım kokular
Senin
Miski amberindi
Saldığın
Soluklarında
Doğan her yeni
Günde
Sen
Yine yanımdaydın
Kaybolan
Her güneşle
Koynumda
Umudu salan
Bir ferahtın
Aldığım
Her bir Kaşıkta
Sen
Haz aldığım
Yegâne tadımdın
Uzandığım
Yeşil çimenlerde
Açan goncamdın
Sen uzaklardaydın
Ama ben
Sana çok yakındım
Yazdığım
Her bir satırda
Seni andım
Sensizliğin girdabında
Öyle bir hazanı
Yaşadım ki
Fırtınanın
Muştusu olan
Şu hortumlar dahi
Kifayetsizdi
Sen
Kendi halinde
Sine deruniliğinde
Aşkın hazzını
Yaşayan kandın
