Bu şiir,
yalnızlığımda suskunluğumun sesidir.
Suskunluğum, sensizliğin ta kendisidir.
Öyle bir vakte erdi ki devran; akıp geçen geceler,
gün gelir durmaz oldu..
Artık sabah saatler, seherde vurmaz oldu.
Nerde benim hayalim, sarayım çiçeklerim.
Bir sevgi vardı bende, hergün onu beklerim.