**Kafama doluşan hayalle karışık bir sürü aşk kırıntısının içinden, bilmediğim bir aşkı aklıma düşürenin ne olduğunu hiç bilmeden geçiyordu günler. Sesini duyamadığım, yüzünü göremediğim, sadece uzaklardan aklıma takılan bir düş sevdanın merakıyla kemirdi ruhum aklımı günbegün. Birgün sen çıkageldin.
Seninle dolu geçen günlerde sanki seni düşündüğümü bilircesine anlattığın hasret dolu düşlerin ardından, asıl amacını anlamadan sana sarılmanın büyüsüne kapılarak büyük yıkılma anının pimini çektim farkında olmadan. Bir terkediliş öyküsü daha hediye edecektim hayata. Sanki ben herşeye alışmışım gibi, hiçbirşeyi anlamamışım gibi hep benim üstümde deniyordu yaşam bütün acı dolu oyunlarını. Sende o oyunlardan birinde yeniden başrol oynamanın ürkek telaşı içindeydin gözlerime bakarken. Teninin sıcaklığı, gözlerinin büyüsü, içimi ısıtıp saran o kırılganlıklarla dolu sessizlik öykülerin hep en büyük yenilgime davetiye çıkardı hiç farkına varamadan. Sana uçurumdan düşmeden önce sıkıca bağlanmaya başladım. Sense herşeyin farkındaydın aslında. Birgün yeniden çekip gideceğinin, karanlık bir kör kuyunun içinde hiç hissettirmeden kaybolacağını ilk günden biliyordun aslında. Hepimizin bilinç altında yatan acı verme dürtüsü yüzeye çıkmıştı bilinçsizce. Umudun hiç varolamayacağı bir sevdaya koştun herşeyi bilerek adım adım. Tükeniş günümün tarihini önceden belirleyerek mutluluk oyunları oynadın, sonsuzluğa uzanacak bir aşka başlamış gibi aldatarak kendi kendini. Hep güvendiğim aşk buna hiç karşı çıkmadı. Sonrada malum olan kırık dökük, gözü yaşlı, kendinden vazgeçmiş bir zavallı kalacaktı ortada; hiç kimsenin umurunda olmadan. Birkaç zaman yaşam onunla eğlenecekti büyük bir keyifle.
Sonunda oldu.. Birkaç damla gözyaşıyla örüldü eskide kalan bütün mutlu gülümsemelerim. Acılar birkez daha kazandı yeryüzünde. Geriye kalan; uzaklara yol alıp aşkı inkar eden bir çift nemli göz, arkada kalan kendinden vazgeçmiş kir pas içinde bir enkaz ve ucundan hüzünler damlayan bir kalemle yazılan birkaç satır yalnızlık birikintisi.. Sevda yeniden acıya şiir oldu...**
