Nicin kalemime can oluyorsun sevgili?
Zaman sahittir,
Kalem sahittir,
Yazilanlar sahittir.
Beklenene yapilan serenad; ahim, goklere ulasti...
Beklenen...
Her sabah gunesin dogusuyla kucuk penceremden, gozlerim hep kose basina takili kaldi. Acaba gelir misin diye? Gelip te haberim olmaz diye bekledim hep umutlarimi tek tek yitirene dek.
Ta ki, sabah kendini geceye teslim edinceye kadar...
Ta ki, gunes emanetini yildizlara verinceye kadar.
Oysa ki, bilemedim yildizlarin dolunaya intiba ettigini.
Nereden bilebilirdim gozlerindeki bir damla yasin ayrilik oldugunu?
Ah!
Ahimdir sevgili, seni yasatan yurekte.
-kendini kandiriyorsun sen!
-sakin ha, bana hayir denen o basit ve ucuz cevabi verme!
Sen degil misin “huznun golgesinde yasiyorum ve her ismi anilisinda bin kat daha eriyorum ” diyen?
-ne olur yuregini inkar etme. Saklama, onu yasatan ahin degil, yillardir rehin tuttugun kuzguni sevdadir.
“derin sevdam benim”
Nihayetsiz gozlerin gelir diye, geceleri kapamiyorum gozlerimi.
Gozlerim, gozlerin......
...........kucuk penceremden, gece yarisi hálá bikmadan usanmadan bakmaktayim. Gozlerim bir boslugu delercesine o koseye kilitlendi.
Kalbime ismin naksedildi.
Sevgili,
Bekledim .
Bekliyorum...
Bekleyecegim............
Hálá bekleyis neden?
