Şimdi yoksun. Uzaktasın..
Kulaklarım o her sabah beni uyandırdığın sese muhtaç şimdi. O merakla gittiğim, gördüğüm, yaptığım, ettiğim her yeri her şeyi dinlemeye hazır seni özlüyorum.
O asabi tavırlarıma sabırla karşılık veren seni özlüyorum. Uzak değilsin belki ama sana istediğim an uzanamayan ellerimi bir yerlere sığdıramıyorum.
Her şey içimde patlıyor; sevinçler, kederler, kaygılar...
Kimse yerini tutmuyor.
Olmuyor işte; diyeceksin kocaman oldun ne bu çocukça yalnızlık.
Bu yalnızlık değil gül yüreklim, sensizliğe alışamamanın sitemi her boşlukta beni saran.YOKSUN ŞİMDİ İŞTE İÇİM YANIYOR...
