Yedi yaşındaydım okula başlayacaktım hala eve hapsolmuş harem çocuğu edasıyla hayatın çok boyutlu kötü etkenlerinden bihaberdim.Herşey okula başlamamla oldu, oradaki nazi kampı veya adı herneyse işte yaşam tarzı örgütlenmiş işkence döngüsü...
İnsanlar sürekli bir yarış içinde okumak için çırpınan çocuklar sanki düşmemek için tutunmakta herkes zamanla alışmakta saçmalıklara tek düzeliklere insanların robota duygusuz bir yırtıcıya dönüşümüne
İşte o sıralarda hiyerarşik yapıyla tanıştım güzelliğin nasıl şehvet için kullanıldığıyla erkeklik olgusunun şiddetle yıpratılışıyla...
