bir gece şehrinden usulca akıyorum
ceplerimde ay kanıyor
giderken sen gibi; gelirken herkes
sana mektuplar gönderiyorum
çok sonra düşecek semadan yokluğa
bu gece şehrinde kenar mahalleler vuruldu
sana umutlarımı besteliyorum
vurulmadan gelmesi dileği ile…
şehrinde gece
hayalin henüz düşmemiş yere
hayalin dilimden dilime…
göz kapaklarımda rengi solan gecenin
her harfine vuruldu bitti benim sokağım…
avcıların av dönüşü ukala tavırları var şimdi gecenin
sarıp sarmalar yokluğu; sarmalanmış hayatlar silsilesi
uzun ve engelli koşarlar ya hani
meşakkatli bir yolun hızlı ve dikkatli yazılması
ayaklar dayanır belki bu yolda
ya yüreklerin meşki, katlanabilir mi
büklüm büklüm serilir mi sokaklarım sokaklar içinde
benim sakağım acının Oscarlarını alan film
uzun metrajlı bir film bu sokak; bütün dillerden geçmiştir
gözlerin altında yuvarlak yuvalar en çok burada var
geceler en çok burada (u)yutulur
demek ki; en güzel ninniler burada söylenir
söyleyen sokaklarım söyleyen diller
ağır bir dilin sokağındayım
herkesler; herkesler içinde herkese uzak…
bu sokak modernizeme uğramış besbelli
sabahları korna sesleriyle irkiliyorum artık
simitçilerimde koyarsa dillerini sepete…
başımız dik olur!! Değil mi dillerin içinde
tarihin bütün tozlu sayfalarında
başımız dik olacak değil mi?
Modern bir çığlık sarmış sütçüden simitçiye
Ali'nin bakır rengi kalemi
Altın harfler yazamayacak, asla, kime ne!!?
Ağır bir acının sokağındayım
Dilim yere düşmüş; doğduğum anlardayım…
Şarkılar notalardan ibaret artık
Güneş ısıtmayacağı bir günde doğuyor
Yağmurlar artık ıslatmayacak toprağı
Ruhlarımız orada da kaskatı duracak!!
Herkes karanlığı sevecek biraz daha
Saatler uzağa…
Çocukların hepsi birden büyüdü
Çocuklar hep birden uyuyor
Dünya büyük bir hızla durmaya hazırlanıyor
Sokağımdan aynalar geçiyor
İnsan oğlu dalıp dalıp gidiyor
İnsan en çok da bakarken vuruluyor…
Birbirini kestiğinde kanamayan sokaklardayım
Görüyorsun ki insanlardan çok farklı benim sokağım
Sabah gölgeler terk-i vatan halinde
Acır sokaklar, acır ölüm, acır yaşamak bile…
Uçtuğunu sanan gölgeler
Sokağımda güneşim ile eziyette…
ağır bir gölge çökerken umutlarım üstüne
sokaklar düşer aklıma; sarmalar beni…
…
bir sabah dünyama uyanıyorum
şehrimde rüzgarlar
yokluğunu yağmalar
dizgin tutmaz yağmurlar
hasretimi derin kuyularda sular…
bir sabah dünyama uyanıyorum
sokağımda sükunet
bu sabah sokağıma giriyorum
alem-i cihan uykuda yada uyukluyor
gökten ay yürekten aşk geçiyor
gözümde uzak bir hayal
hicranları dindiriyor
şehrimde rüzgar sokağıma dokunmuyor
…
bu sabah sokağıma mektuplar düşüyor
yokluk(un) kadar muttasıl
ceplerimde güneşler yanıyor
ay sokağımı terk etme yolunda giderken sen gibi
gelirken herkes
mektuplar düşüyor aşk kadar elzem
ben ruhunda eriyip bitsem
yokluğunu alsam yokuma gider olsam
…
gidiyorum!!
…
şehrimde sükut
sokaklarım dillenmiş
'Yok olana'
Eren Eymen
...
