Onlar içimizden birileri. Hayatı paylaştığımız, aynı ortamlarda karşılaştığımız birileri. Seslerini kendi derinliklerinde saklarlar. Kafalarında sorular vardır, ve bir şeyler arar dururlar. Arayış içinde yaralanır ve üstesinden gelemedikleri herşeyi içlerine atarlar.
Gençler, boşlukta olmayı, birine ihtiyaç duymayı çok iyi bilirler. Ailenin ne demek olduğu yaşamak isterler. Bir şeylerin eksikliğini duyar, geceleri ağlar ve adı konmamış sancılarla boğuşurlar. Onlar yalnız olduklarını zannetmekten kaçar, değilmiş gibi yaşamaya çalışırlar.
Ailelerden, kendilerini tamamlayamayıp yuva kurmuş anne babalarda, evlatlarının ihtiyaçlarını ne görebiliyor nede karşılayabiliyorlar. Evlatlarda aileden göremedikleri beklentilerin acısını, ya başka yerlerde gidermeye başlıyor yada agresif davranışlarda bulunarak bunu dışarı vuruyorlar.
Tatmin olamayan gençlerin yaşantısı sallantılı geçiyor. Neredeyse ip üstünde yürüyorlar sanki. Birine tutunmak, birinin varlığını hissetmek, sevmek sevilmektir onları memnun edecek olan. Ebeveynlerin değer vermesi, ilgi göstermesi, gençleri ayakta tutacaktır ve beslenen sevgiyle ruhları iyileşecektir.
Onlar, sevgisizlikle elde tutulamaz. Sevgisizlikle onların sağlıklı bir insan olması beklenemez. Varlıklarını görmezden gelerek sorumluluklarını üstlenmeleri istenemez. Sert bir tavırla, kötü üslupla, şiddetle, onların bir şeyleri anlayıp öğrenmesi sağlanamaz. Birlik bütünlüğü olmadan evine bağlı olmaları umulamaz.
Kimliklerini oluşturmada büyükleri etkin konumda değilse, devreye kendi dürtüleri ve arkadaş çevresi girer. Arkadaşlığın içinde, birbirlerini neye teşvik edecekleri, kişiliklerine nasıl bir çizgi çizecekleri vardır. O yüzden edindikleri arkadaşlar en az kendileri kadar önemlidir. Bu konuyu takip etmeli çünkü zihni bulanık bir genç doğru seçim yapamayabilir.
Kendileri ve toplum için, gerçekten neler hissettikleri, neler düşündükleri çok önemli. Geleceği nasıl ele alacakları buna bağlıdır. Evde çıkan kavgalar ve de soğuk tutumlar, evde olmak istememelerine ayrıca giderek kişiliklerinin bozulmasına yeterlidir.
Öğütten önce dinlenilmeye, yönetilmekten önce yönlendirilmeye açıktırlar. Affedilmek, ilerideki olabilecek hatalarının önünü kesebilir. Üstlerine gidildiğinde harekete geçecek olan savunucu tepkiler, suçluluk ve pişmanlık duygusu uyandırılarak engellenebilir. Sosyal faaliyetlerde geçirilen hoş vakit, ilaç gibi gelebilir.
Gençlerle iletişimi, karakterlerine uygun şekilde kuran aile, evlatlarının belki de istenenden daha iyi seviyeye yükseldiğini göreceklerdir. Bunu da onların yapısını takip ederek öğrenebilirler. Dikkat edilmelidir ki, onların ne duruma gelecekleri; nasıl yetiştikleri ve ne istedikleriyle alâkalıdır. Yüreklerine düzgün bir uğraş koymalı. En büyük yardım ise, hedeflenen sonuca göre yaklaşmaktır. Onlar sorunlu gençlik oluyorlarsa, büyüklerde çözücü özelliklerini kullanırlar. Böylece müthiş bir denge kurulmuş olacaktır.
