sözlerin bittiği şehir;
ey koca istanbul,
ne fedakarlıklar yapılmıstı zamanında,
ne sehıtler oldu ne yıgıtler dustu,
şimdi uzaktan ızlıyorumda
yıne yanıyorsun cayır cayır,
askların bıttıgı sehır,
ay asi istanbul,
neden bouyorsun askımı bogazın derınlıklerınde
neden soruyorsun,
bu cocuk neden dıvane dıye
bilmezmısın sen aglamayı,
yar askıyla cehennem gıbı yanmayı,
masum bir kadın edası var sende bilirim
dayak yesede kocasından
korkusundan kacamayan
ne vefalı askları sınesınde yasatan
ve ne hayırsızları gorup te ses edemeden yaslanan
sen istanbul neden yakmıstın benı,
cok sevdıgımdenmı senı
neden almıstın sinemden yuregımı
hanı babilde ölüm vardı istanbul
sende yasanırdı en guzelı askların
ah ulan ah
hayatların bıttıgı sehır
hain istanbul...
