O tablo!
Nasıl bitirdi beni?
Ben yoktum, yokoldum.
Sonra gözlerim birer birer ızdırabıma tutundu.
Izdırap notaydı; gözlerime dokundu.
Şimdi susuyorum.
Yakıyorum piyanoyu da
Tiyatroyu da
Susuyorum!
Kopuyorum, susuyorum.
İnliyorken ben kendimi izliyorum.
Kendim, ellerimde bir ayna.
Susuyorum, o aynaya tutunuyorum,
Ayna ellerimden iğrenirken arkasını görüyorum mısraların.
SONRA susuyorum!
