Canım çok sıkkın, kalabalığa karışmalıyım. Biraz dolaş-
mak iyi gelecek sanırım. Dışarı çıkmalıyım bir an önce, fazla
özenmiyorum giyinirken. Mutlu olabileceğim şeylerle başlı-
yorum yalnızlığımı dindirmeye.
Yeni Camiideyim, önündeyse bir sürü kuş. Satıcı kadından
bir avuç buğday alıyorum. Savuruyorum, her biri birbiriyle
aynı gibi olan güvercinlere. Aralarından birini seçiyorum ona
atıyorum en çok, sonra gözden kayboluyor. Dinginleşiyorum,
onlar doyarken, bir canlıyı beslemenin verdiği hazla, ben de
ruhumu doyuruyorum.
Bir bakıyorum Eminönü sabahı kadar kalabalığım, bir ba-
kıyorum gecesi gibi yalnız. Baharat kokan tezgâhlar burnum-
da tütüyor. Taze çekilmiş kahvenin baş döndüren kokusu,
çiğ bile yiyebilirim diyorum. Sırtımda, içi fazla kalabalık
olmayan bir çanta var. Kafam yalnızlıktan karışık. Baharın
boğmayan sıcağında Galata Köprüsündeyim, biraz fıstık, bi-
raz bira.
Yağmur başlar belki, vapurda açık alanda otururum dö-
nerken, yüzümden yağar denize yağmur. Rimelim akar,
umursamam bile nasıl göründüğümü, gömleğim alabildiğine
yapışır.Yaz gelince adaya giderim, Aya Yorgide bir mum kadar
dileğim olur. Zamanla kötü kokusuna da alışırım adanın.
Bir bisiklet kiralarım. Martıları da unutmam, ekmek atarım. Bostancıdan balık alırım dönerken. Kaçlık rakı çözer ki
yalnızlığımı, yarım kalmış hikâyelerimi, sorarım ahbap edin-
diğim marketime, ona göre alırım şişemi, kaçlıksa işte. Kar-
nım doyar rakıydı, balıktı derken, biraz müzik de iyi gelir.
Gece oluyor yavaştan. Ama hâlâ gürültülü yaşıyor
insanlar. Vakti gelince de Kadıköyde uyurum tek kişilik uy-
kumu. Sonra herkes gibi ben de devam ederim kaldığım yer-
den yaşamaya...
YZ
