Bir yerden başlamak gerekli diye düşündüm, düşümde gördüm kendimi düşümdeymiş gibi olamadım kendim olamadım kısacası kendimi düşte yaşadım. Dikkatim başka yerlerde değildi, dikkat etmiyordum hiçbir şeye. Sadece halimi anlatamayışım hasta ediyordu beni. Ben zaten hastayım, sandığımdan daha hasta daha aptalca…
Bir zencinin esaretinde yaşıyordum… kaçanları yakalamak için kollar çıkıyordu (göğüs)kafesimden. Kulağımda hep bir çığlık vardı, kimin olduğunu bilmediğim… Gözlerimin ucunda bir yazı, aklımda herşeyimde bir düş… Düş-mek’ten düşlemek değildi benimkisi. Düş(le)-mek’ten düşmekti!
Kış güneşinde bile eriyebilecek adi bir mumdum. Bana kadın diyorlar, gerçekten kadınım. Onların dedikleri gibi kafa koparırmıyım bilmiyorum ama, kafam kopmaya hazır beklerim.
Aynaya baktığımda simsiyah gözlerim vardır, çok anlamsızdır, çehremde yüzerler öylece. Şaşı bile olabilirim şaşılığımdan farketmemiş olabilirim bunu…
Ellerim vardır, yazar ne yazdığını bilmeden. Bilmez ama bazende ellerim yazdırır. Umudum varmıdır hiç öğrenemedim ama dedim ya düşlerim vardır, belkide yalnızca düş sandığım.
Yeterince kişiseldir bunlar…bunlar anlatılmaya bile değmez aslında yine de bir yerden başlamak lazım.
Bazen anlamsızlaşırım tepeden tırnağa bazen düş sanırım yaşadıklarımı ama aslında düşlerimi yaşadığımı savunurum…ımm nasıl diyorlar; Ben hastayım! Eklemlerimdeki gıcırtı kadar tırmalar düşlerim yaşantılarınızı. Konuştuklarımda size ait birşeyler bulamazsınız fazlasıyla kişiselim…Kişi olmayabilirim.
Beni tanırmısınız bilmem ama sizi görmüş olabilirim ve düşünmüş… Size hapsolmuş olabilirim ben olamamak kadar. Sözlerimin özrü olmaz ama özürlü sözler olabilir bunlar ne de olsa hastayım, hasta olduğumu düşünebileceğiniz kadar. Yani hastalığım sizinle sınırlı. Ve yani siz kadar hastayım.
Yine de bir yerden başlamak lazım birşeylere. Ben birşeylere yeni başlayabilecek kadar yokum. Yokolana kadar da başlayamam birşeylere. Nasıl diyorlar?.. Ben hastayım!!
