Hayat dediğimiz fakat çoğu zaman anlamlaştırmakta zorluk çektiğimiz kavram aslında sadece bir tramvay yolculuğu
Tramvaylara oturuş çift yönlüdür. Tıpkı hayata bakış açımız gibi..
Ters oturursak hayat tersine işler sanki cisimler, gördüğümüz şeyler, yaşadıklarımız git gide önümüzden kaybolur gider, tekrar görmek istediğimizde ise dönüp arkamıza bakmak gibi bir şansımız yoktur. Belli bir süre için gördük ve yitip gitti.
Yönümüz eğer düzse; cisimler, yaşadıklarımız, gördüklerimiz gelir..geçer…
Eğer hatırlamaya değer bir şey kalmışsa arkamızda, kafamızı çevirip bakmamız yeterlidir. Tekrar görebiliriz. Bizi üzen, tekrar görmeğe değmeyen şeyler ise hızla gelir ve kaybolur gider…
Tramvay tıpkı zaman gibi, her şey nasıl bir gün son buluyorsa bu yolculukta zamanı gelince son bulur. Ve artık son durak… İnme vakti gelmiştir.
Sizinle birlikte yolculuğa renk katan, güzellikleri paylaştığınız herkesi geride bırakıp inersiniz. Yepyeni bir zaman ve mekân sizi bekliyordur.
İşte hayat bu, kısa bir tramvay yolculuğu iyi bir yolculuk yapmak sizin elinizde oturacağınız yönünü doğru belirleyin…
]