Güneşli günün yalnız kahvesinde
Yolunu bekliyorum yapayalnız
Dolu beynimde çıngıraklar çalan hatıralara kızıyorum
Kayıp yolları biliyorum bu kahvehaneye
Ağlıyorum yüzümü saklıyorum insanlardan,
Kimseler görmesin, belki o an içeri girersin diye
Yollanmaz trenlerin sonu bulmaz yolculuklarını biliyorum
Körolası umudumu gömüyorum kahve telvelerine.
Kalkıp gidiyorum
nafile!
Bağımlı umut kahvehanesine.
