Sen şiirlerimin en güzel başlangıcı,
sen bu şiirin en hazin sonu.
Öyle bir acım var ki,
düşman başına.
Sesim kaç zamandır soğuk,
telleri kırılmış, konuşmaz bir daha.
Yalınlığın, en canlı dönemindeyim.
Bir şeyler eksik bu sevda da.
Uykularım yarım, canım gibi tıpkı.
İştahım kapalı,
ulaşılamıyor.
Gözlerim boş,
dostlarım eski.
Manik depresif ruh hallerinde gidip gelmekteyim.
Aslında gidip gelmemekti seçimim,
ama trajedi Kralİçesi olmak yolunda sağlam adımlarla ilerlemekteyim.
Şiirim uzun, ölçüm serbest.
Acım belli, gideceğim yer tamam.
Öleceğim mekandan yer ayırttım,
rezervasyonum sağlam adamdan.
Midemde garip bir sancı baş gösterir.
Yanmanın verdiği acı gibi biraz,
derinden gelip yüzeye çıkacak olan.
İllaki iz bırakacak,
nefes deliklerimi tıkayacak kadar hatta.
Ve her gecenin sonu bir avuç Xanax.
Tenime mayın tarlası mesken tutmuş,
dokunursan yanarsın.
Dokunursan sancın olurum.
Göğsüne otururum koca bir fil gibi,
felsefenin alasını yaparım anlamazsın. !
Tut ki mutluyum,
tut ki yıkıldım.
Aldırma,
inkar et beni.
Çünkü kabul etmeli artık,
Senin arkandan kurabilecek tek bir cümlem dahi kalmadı.
Belina ÖZBEK
