Emin misin? Diye bir sorsanız yabancı kişiliğinize, tanımakta güçlük çektiğiniz o düşünceli, isyankar benliğinize, yarınlar altında sakladığınız, beklentilerinizin ümitlerinizin, hayallerinizin bugünle bir akrabalığı olup olmadığını bir sorsanız…
Çok kolay değimli kandırmak o yabancı benliği bugünden kalma yarınlarınızla. Korkmadan şöyle bir geçmişinize dönseniz ve yaşadığınız şu anı tazeliği ile mi yoksa yılların getirdiği, sağa sola savrulmuş ümitlerinizin bayatlığı ile mi yaşıyorsunuz… bir sorsanız heyecanlarınıza.
Ne gerekir acaba tazeliğindeki hayatın, serin rüzgarlarının teninizde püfür püfür esmesi için. Bütün albümlerinize yeniden baksanız bütün fotoğraflarınızı yeniden çekseniz, bir gün öncesinden daha solgun yüzünüzde sahte kahkahalarınızın yerine, gerçek üzüntülerinizi görebilir misiniz?
Geleceğiniz yaşadığınız bugünde mi saklı yoksa yıllardır giymediğiniz naftalin kokan pantolonunuzun cebinde mi? Yeni bir sayfa açmak istediniz hep hayata, peki yeni bir sayfanız kaldı mı? Yoksa arkasını boş bulduğunuz bir karalanmış kağıt mı yeniden başlıyorum dediğiniz? Tekrar mı doğmanız gerekiyor yada her şeyi yeniden mi öğrenmeniz? Yeni yeni anlamlar katsanız kelimelere, cümlenizin öznesi çıkar mı senelerdir saklandığı yerden. Gözlerinizin rengi değişse bakışlarınızda değişir mi acaba hayata? Bir kaktüsü papatya gibi görebilir misiniz? Yaralı yüreğinize yama diki giyebilir misiniz? her şeyin karşılığında…
Yenisini almaya umutlarınızın, hayallerinde bile cimrileşen düşüncelerinizin gücü yetmediği için hep yamalamadık mı acılarımızı yüreklerimizi, dünden kalma bugünlerimizi.
Artık vazgeçin yarınlarınızı düşünmekten, yarınlarınızı düşünerek bugünlerinizi bayatlatmaktan, yeni sayfalarınızın arkasını daha bugünden karalamaktan artık vazgeçin.
Bırakın isteği yere essin rüzgar,
bırakın tazeliğinde yaşasın hayat teninizi…
