Her gece sabrın sıratını geçirtir bana yokluğun
Ayaklarım dolanır görmez olur gözlerim
her seferinde düşerim hasretinin ateşine
Yakar tüm benliğimi arşa değer sancısı
Ve o an vurur şahdamarımdan çaresizliğim
Tüketir yüreğimi her gece bu soluk vermez saatler
Sabahlara yanık tenimin sızısı kalır......
ARZU KARADOĞAN
04,10,2010
