Geriye bakıp , dikiz aynasını kontrol etmeyen çok az insan vardır,yaşanmışlıkların olduğu her yer bir kere bile olsun ,dönüp bakılmayı hakediyor bence...Yüreğimize işleyen ya derin bir sızıdır,ya bir coşkudur, ya da bir huzur...Ardımda birçok parçamı bırakırım ben... Ben...Bir sürü parçadan oluşmuyor mu zaten?.. Çocukluğuma dair renkli bir görüntü, denizden çıktığımda omzumda biriken su damlacıkları,eskimiş buruk bir koku, anneannemin alnıma kondurduğu eşsiz buse, yitip giden heyecanlar,hayata dair zamanla başkalaşmış pespembe umutlar..Say say bitmez ardımda bıraktıklarım...Valizimdeyse bu sayıpta bitiremediğim parça ve bu parçacıklarımın hepsi aslında BEN...Nereye gidersem Ben'imle gelen...
