Hayali bahara çalan sisler içinde
Gözlerini sustum, gözyaşını değil
Vakitsiz yağmurların buruk bir iziydi
Ellerimle sayfalara kazıdığım
Uzak bir yalnızlığa öykündüğünü
Ve karanlıklar giyindiğini hiç anlamadım
Sahi, sen yanımdayken mi başladı
Ufku derin denizlerin kararmaya
Yanımdayken mi başladın
Uzaklaşmaya adım adım
Peşin kabulleri vardı gözümde hayatın
Uçurum sabahlarını hiç mi hiç ummadım
Yollar vardı, bir hayli düz bir hayli bildik
Şarkılarımızı biriktirdik
Geniş zamanlarda biz, söyleyecektik
Uzundu ömür, yaşanırdı bağlarla özdeşik
Sonra tanıdık hayatı yüz yüze ve yenik
Evet yenildik
Nihayetinde biz, biz değildik
Hayali sonbahara çalan sisler içindeydik
Uzatıp ellerimizi
Gözyaşlarımızı bile silemedik
Ölüm ne çok yakışır şimdi yaşamayanlara
Ya da yenik ordular gibi
Çaresiz susanlara...
