çığlık çığlığa
bir gece
bu yolda kalış neden
niye?
Sınırsızdır belki aşk
fakat beden
niçin tutsak miladı bilinmeyen öykülere
kaç gecedir yoldayım; gel deyişinden beri
parmaklarım kesik çalamam kapını
yine seslendin,
terin, tenim
onuru son kez yakama iliştirdim
yatak çıplak, gün giysili
gece her zamankinden uzun
öldür beni
şu duvarı kim dikti
aşamıyorum gölgesini
terim, tenin
öldür beni
kaç gecedir yoldayım; gel deyişinden beri
aralarsan pencereni, yağmur kuşanmış çehrem karşılayacak seni
ve sevdam cepheden döndü, cephane tükendi
şimdi katlim vacip öldür beni
ya da bir yudum su ver
bir yudum
su
ver. Ellerinin sıcaklığında, sevgili…
hadi, dökülmüş hüznünde boğulma
topla cesaretini öldür beni.
Ve annemin rahmi yeniden döllensin
Edebe aykırı sevişmelerden geçsin
Babasız doğur anne beni
Kaç gecedir yoldayım; ezeli göç bu
Deniz gördüm, nehirler, çaylar
Çöldeyim fakat. Toz toprak içinde büyüt
Bele, kundağım günahım olsun
Ya da sen de öldür beni
Ve sevgilim, ak alnım, kara yazım
yıka yüzünü
gün sökmek üzere
unut ne söyledimse
celladım olmayacaksan
doğur gülüşümü, çiçek cesetleri biriktiren kadını
doğur beni
“daha nen olayım isterdin
Onursuzunum senin”
bırakma, iplerini, kendi yaşının
korkma yalnızca sevdim
her yaş gününde döktüğün saç tellerine yandım
kızıla boyandım, rengi tarihten çaldım
haritası çizilmemiş aşkı alladım da alladım
ürkme ne olur, sessiz de ağlarım
yorgunum. Yol bitmedi. Yüküm ağır
bir yudum su ver
bir yudum
su
ver.
son çığlık, son nefes, sevaptır, bir yudum
su
ver.
GÜLCAN ÇETİNKAYA
21 Mayıs 2008
