yarıldı da dediler
bir damla olsa da yerin altından çıkmadı
soldu da dediler sarı değildiler
o yüzsüzlük maskesiyle dolaşırdı
affedersiniz onun maskeler koleksiyonu vardı
kırmızıydı
maviydi
kahkahalıydı
sarhoştu
ama yüzü hiç sararmıyordu
kondu da dediler ağacın kurumuşuna
ah ah da demediler
işte yaşamı yeniden öğrendiler
son maskesini takmıştı
istemeden takmıştı
yer yarılmıştı
solmuştu yüzü ama ayna bile bulamamıştı
gidiyordu
bir güzel daha gidiyordu
hakikaten gülerek gidiyordu
ben bıraktım maskeleri
ben yanıldım
gözleri öyle söylüyordu
şu çarkıfelek
maskeler satarım diye gençliğe dönüyordu
