Kahrolası bir yalnızlıktı belki beni içine çeken,
Ya da her neyse
Tüm bildilklerimi bilinmezliklere götüren
Sende varolup yeşern her ne varsa
Seninle beraber gitti bilinmez ufuklara
Yolda gördüğüm her çiftte sızladı yüreğim yine
El ele minik meyveleri de yanlarında
Sevgi dolu umutla bakıyorlardı güne
Aklım sana ve senli olabileck yarınlara gitti
Ve bidaha geri gelmedi
Anladım ki ben sende kalmışım
Ve sende yiteceğim . . .
Hakan TURAN