Gece ; karanlýk ve tekinsiz gece … Hiç bitmeyen gece .. Kör bir kuyuda imdat bekleyen Yusuf gibiyim. Yusuf bekleyen Züleyha gibiyim. Deðil mi ki Züleyha’ nýn imdadý Yusuf’tur.

Vesselam ben ne Yusuf’um ne Züleyha … Ýsimsiz ve kimliksizim.Velhasýl ben en çok kendi karanlýðýnda boðulan geceyim. Ama gecelerden bir gece, gece deðil de gündüz gibiyken … Yusufuna kavuþmuþ Züleyha gibiyken … Yani ki; baþýmý senin göðsüne dayamýþ nefessiz kalmýþken, ellerin saçlarýmda gezinirken ben ben’den çok Züleyhayým, sen sen’den çok Yusufsun.

Ekranda bir Nuri Bilge Ceylan filmi; siyah – beyaz filmler … Biri bitiyor öbürünü açýyoruz. Koza, Uzak, Kasaba ... Ödüllü bir yönetmenin filmlerine dudak büküyoruz . Nedense sevemiyoruz filmleri.Ama ben senin sevdiðini sanýyorum sen de benim sevdiðimi sanýyorsun. Ben seninin için katlanýyorum sýkýcý bulduðum filmlere, sen benim için katlanýyorsun. Bunu itiraf edince kahkahalarla gülüyoruz halimize. Ekranda akýp duran görüntülere pek aldýrdýðýmýz da söylenemez aslýnda. Benim gözlerim sen de seninkiler ben de. Film bittiðinde Ýkimizin de aklýnda tek kalan Kasaba filmindeki köy okulunu anlatan sahne. Sýnýfa koþa koþa gelip ýslak çoraplarýný sobanýn üstündeki demirlere asan çocuk, çoraplardan damlayan su damlalarýnýn çýkardýðý seslerin sýnýftaki sessizlik içinde adeta yankýlanmasý … Bir yandan gülümsüyor bir yandan da hüzünleniyoruz bu sahnelerle … Bir baþka sahnede beslenme çantasýndan bozuk, kokmuþ bir peynir dilimi çýkaran kýz çocuðunu herkesin içinde uyarýp “ zehirleneceksin yavrum. Annene söyle biraz dikkat etsin bundan sonra ” diyen öðretmene kýzýp çocuðun haline üzülürken ve çocukluðumdaki gibi aðlarken alt dudaðýmý sarkýtýnca ben, gülümsüyorsun halime sen.

Þýmarýklýk edip kýzýyorum senin duyarsýzlýðýna. Güya yumruklayacaðým seni.Sýmsýký tutuyorsun bileklerimden. Bu sefer daha çok gülüyorsun halime. En sonunda sinirden gözlerim dolunca býrakýyorsun bileklerimi. Hala gülüyorsun. Bu kez ben de gülüyorum yaptýðýmýz çocukluklara. Bazen beni “ küçük sevgilim” diye sevmen bundan olsa gerek. Ama senin de benden geri kalýr yanýn yok hani ! Çok gülüyorum ve iyice yoruluyorum.uykum geliyor, film de bitiyor zaten. Siyah – beyaz filmlerle tezat oluþturan bir halim var aslýnda Krem rengi bir pantolonun üstüne kýrmýzý bir bluz giymiþim.Siyah tonlarýn aðýrlýkta olduðu bir makyajým var. Yanaklarýmda sonradan oluþan pembeliði saymazsak siyah saçlarýmla, makyajýmla ve beyaz yüzümle filme uyum saðlýyor gibiyim. Niye filmle uygun bir renkte olup olmadýðýmý düþündüðümü bilmiyorum ve bunu düþünmenin gerekliliðini sorgulayamayacak kadar da uykum var. Uykuyla uyanýklýlýk arasýnda gidip geliyor bilincim. Hala senin göðsüne yaslý duruyor baþým. Neden bilmiyorum sarhoþ gibiyim.

Gecenin bitmeyen tekinsizliðine raðmen ben emniyetteyim. Kokunu içime çekerken, avuçlarým avuçlarýnda terlerken , bitmeyen gecenin sonuna gelirken … Yani ki geceyi bitirirken … Sessiz öpücükler konduruyorsun bileklerime ve ensemde gül kokusunun izini sürüyor dudaklarýn. Yusufçuk þeklindeki taþlý ýþýl ýþýl kolyem boynumdan kopup hýzla ahþap zemine düþerken tok bir ses çýkarýyor, bu küçücük ses beni soluksuz býrakan kalp atýþlarýna karýþarak kulaklarýmý saðýr edercesine yankýlanýyor kafamda. Keskin parfüm kokularý, hýzlý kalp atýþlarý ve Nuri Bilge Ceylan filmleriyle bitiyor gece … Dudaklarýmda bir iki hece “ seni seviyorum ” Cevap alnýma kondurduðun minik bir öpücükle geliyor “ ben de seni … ”

“ Kötü bir rüya gördüm ” bahanesiyle anne – babasýnýn koynuna girmiþ arsýz çocuklar gibiyim. Kocaman kollarýnla beni sardýðýn için emniyetteyim … Adeta cennetteyim. Yani ki; Adem ile Havva’nýn gözleriyle seviþtiði yerdeyim , seninin kollarýnýn arasýnda cennetteyim …

Belki sahte bir gülüþte, belki anlatýnca büyüsü bozulacak bir hayalde, bir kez dinlenince unutulacak bir þarký sözünde, kime ithaf edildiði bilinmeyen bir romanýn okunmaya deðer bulunmayan son sözünde, þairi çoktan unutulmuþ bir þiirin son dizesinde ya da uyanýnca unutulacak bir düþte, belki de sahte bir cennetteyim.

Ama lütfen tek gerçeðim olur musun?

Unutulmuþ þarkýlarýmýn bestekarý
Okunmayan romanlarýmýn baþ kahramaný
Ýzlenmeyen filmlerimin baþrol oyuncusu
Sevilmeyen þiirlerimin þairi
Verilip de tutulmayan sözlerimin þahidi
Kalbimin tek sahibi olur musun?

Benimle / Benim olur musun?


HÝÇ BÝTMEYEN GECEM ,

DOÐMAYAN ve hep doðmasý beklenen GÜNEÞÝM olur musun?

Ama lütfen her þeyden önce, benim;

TEK GERÇEÐÝM olur musun?