Cehennemin gýcýrdayan kapýlarýnýn ardý,
bir mezarlýk dolusu ölü yüreðine tüm adýmlarým.

Biliyorum
göðsümdeki hastalýðýn virüsü sen olacaksýn.
Aðrýlarýmý dindirmek için her defasýnda,
bana bir kutu intihar yutturacaksýn.
Genç kýzlýðýmýn terini ellerinle kýracaksýn.
Aþk ve ölüm arasýndaki o ince çizgide
beni bir kukla gibi oynatacaksýn!
Biliyorum…
Ve hâlâ, gramofonunda çalan kýrýk bir plaðým.
Dönüp duruyorum kendi etrafýmda öylece.
Bir tarih kitabýnýn sayfalarýný karýþtýrýr gibi
Dikkatle bakýyorum gözlerinin içine;
Baþka bir yüzyýlda da olsa, sevdin mi beni hiç?

Geçip giden zaman deðil, sensin ihtiyarlýðýmý tezgâhlayan.
Daha otuzuma varmadan, ölüme nasýl da yaklaþmýþým!
Dizlerim çökertilmiþ bir örgüt;
Tenim etrafý kýrýþýklýklarla sarýlý bir vatan haini.
Ve hâlâ hasretle bakýyorum sana
kelepçelenip götürülürken
memleketime bakar gibi…

Dudaklarýndan yaðmaya baþlayan her sözün altýnda
sýrýlsýklam oluyorum;
üstüm baþým hep yalan…
Ve artýk ne zaman yaðmur yaðsa
masallarýn gerçek olmadýðýna inanýyorum.

Hatýrla.
Neþter ellerin deðerken saçlarýma,
Öyle bir çýðlýk atmýþtým ki Ýstanbul’a karþý;
Martýlar hep benden bahsetmiþti o günden sonra.
Susmalarýný istedin.
Koca denizi bir halý gibi çekiverdin
onlarýn ayaklarý altýndan
Ya düþtüler ya göçtüler.
Bugün bu kentte kuraklýk varsa;
Yine senin yüzünden.

Biliyorum
Sana âþýk olmak
idam ipini kendi ellerimle boynuma dolayýp fiyonk yapmaktý
Sehpayý pencereye yaklaþtýrýp yolunu gözlemek
ve evimden içeri girdiðinde, ölmek.
Biliyorum…
Ve martýlarýn kemikleri sýzlarken,
ne yazýk ki seni seviyorum!