HÝKÂYE


Bir Tanrý,
Bir sen,
Ve bir de kalbim var öykümüzde…

Küçük köylerde süt kokusu duyunca
Adýný anardým Tanrý’nýn hep,
Ve nerde ki, küçük bir yetim görsem
Derinden için için …
Az ilerde bir çay vardý suyundan kana kana içtiðim
Çeþme de vardý baþýndayken þükretmesini bilmediðim…
Ardýndan sucular geçerdi kýyasýya
Komþular sekiz buçuk matinesinde
Ve nerde bir rüzgâr esiyorsa
Sen gelirdin aklýma…

Ne zaman ayrýldým bu küçük köyden
O zamandýr hesaplaþmýyorum kendimle,
Açlýðý tokluðu sormuyorum kendime…
Kimin hali nicedir bilmiyorum öyle derinden.
Çocuklar süt ister mi,analar emzirir mi,
Çektim elimi eteðimi hepsinden…

Gene de rüzgârlar esiyor ara sýra
Ve getiriyor zaman senin kokunu burnuma
O zaman aðlamaklý oluyorum içli içli mezarýnýn baþýnda


Ne zaman sen gelsen aklýma
Kalp taþýdýðýmý hissederim hep!
Yokluðuna sitemlerinden arýndýrýlmýþ
Dolu dolu bir kalp.


Yalnýzca sen vardýn tüm merhametlerimde,
Tüm sevaplarým da senin için…
Gerisini Allah affetsin!