Yüreðimi yitirdim bu gece.
Ýnsanlýðýmý.
Doðrularýmý.
Ýnancýmý.
Kendimden utandým önce
Sonra sizden.
Dudaklarýmý ýsýrdým kan tadýna varýncaya
Diþlerimi sýkabildim bir müddet
Baþýmý kaldýrýp tavana baktým uzunca
Olduðu yerde kalsýn istedim ciðerim
Ýstedim ki gözbebeklerimin arkasýnda kalsýn her þey.
Ýçimi sýðdýrabileceðim, içimin sýðabileceði yepyeni bir yeryüzü diledim derinden.
Aklýný kaçýrmýþçasýna bir enkazýn etrafýnda dolanýp duran baba oldum bir an
Ellerini yana açýp feryat figan koþturan anne
Minik kýzýmý aradým ve eþimi
Sonra gencecik oðullarýmý
Van’lý oldum ilkin, sonra Erciþ’li
Köylü, yoksul, kimsesiz, çaresiz
Enkazýn ucuna yýlýþýp üç gün ve üç uzun geceye bir asýr sýðdýran ihtiyar oldum
Hop etti yüreðim her kývýlcýmda, köpürdü, coþtu, dindi sonra, dibe vurdu
Çocuðumu umut ettim, minicik torunlarýmý
Günahsýz, kirlenmemiþ ak pak bebekleri
Sonra bir kýyamet koptu
Kýzlarým öldü, oðullarým, minnacýk sabiler, bebeklerim
Ben öldüm peþi sýra, içimdeki baba, içimdeki anne, içimdeki ihtiyar dede
Hepimiz öldük.
Dayanamadý kederimize
Hastaneye götürülürken daha yolda can verdi Yunus
Yunus da öldü.
Ne de iyi oldu deðil mi?
Ölenler Kürt nasýl olsa
Ýhanet edenlerdi onlar deðil mi, elektriðinizi çalanlar, vergi vermeyenler, sýrtýnýzdan geçinenler
Askere kurþun sýkanlardý onlar, polise tuzak kuranlar, hadlerini bilmeyenler
Sizin tabirinizle Allah’ýn gazabýna uðrayanlardý onlar deðil mi?
Ölenler kurtuldu nefretinizden, kalanlar ölüden farksýz
Hadi sevinin o halde, çaresizce ölümümüzden kudurun içinizde ki pislikte pervasýzca
Ve
Alýn sizin olsun þimdi.
Kutsadýðýnýz bu ýrk, faþizan yürekleriniz, kirli beyinleriniz, kir kokan nefesleriniz
Ölümümüzden duyduðunuz sevinç
Sonsuzluðunu benimsediðiniz bu hayat
Hepsi sizin olsun.
Güle güle kullanýn.
(Kökeni, inancý, dili, bakýþý, duruþu, sevinci ne ve nasýl olursa olsun acýmýzý hisseden, paylaþan, caný acýyan, sancýyan her bir insaný ayaklarýnýn altýndan öpüyorum)