Kimi nefesler suskun
Kimi hevesler
Kendinden geçecek kadar uçkun
İzan sabrederken
Akıl melülleşip beklerken
İdrak figanını gizlerken
İrade zafiyet içinde miskinleşirken
Ter sarar her yanı
Edep mahzunlaşır o an nefeslenirken
Nasıl görmezsin
Kör kuyular misali sahipsizmisin
İşaret taşları kime seslenir bilmezsin
Merak denen
O nimetin
Farkıyla kal eylemezsin
Sinsilik şavkına meyledersin
Yoksa iblisin
Süretinne mi girersin
Niçin haysiyetin
Arından feragat edersin
Sırat nedir sual eyle
İstikametin için
Vecdini aklınla hasreyle
İzanı
Asla terk etme
İradeni acziyet içinde eritme
Azim futuhattır
İmanın şiarından bir farktır
Niyetin asliyesinden südur eden fırsattır
Lahza
Aşkın halinden söz eden niyazdır
Şekliyeti neylersin
Cezbetmek için mi halkedilen nefessin
Menfaatperest olmak adına mı cehdedersin
Ruhundan vazgeçersin
Yürek adına kal etmeyi hedeflersin
Kalbin lisanından
İlzam olan nidayı görmezsin
Nefsi telakkiler içinde yok olmayı
Hedef bilirsin
Bu emellerle ömrünü heba edersin
Ne derlere bağlanma
Onun için
Amel edip asla hayıflanma
Taklit üzre
Emellerine sarılma
Umutlarını hazana bırakıp yakarma
Akıl
Fark ettiren ferdir
Zeka irfanına eriştiren zarefettir
İman etmek
Aşkın şiarından payedir
İhlas üzre dirilmek niye ahsendir
Korkuyu
Terk ettiren edep rehberdir
Aşk ise halin deminden söz eden ferdir
Ruhuna
Ne kadar yakınsın
Yoksa hala hebersiz olan canmısın
Söyle
Neden yaşarsın
Hangi lahzada anı bekleyen hicransın
Yar derken
Cananı zikrederken
Kalbini sahibinden habersiz haldeysen
Nefsin halinde
Heveslerin çehresinde ki renklerde
Keyfiyet zewrkeden kederin sefilliğinde herdesin
Niçin
Bir rehberim yok
Okumuş olduğun kitaplara sanki halin tok
Ne ararsın
Hangi kaygıların sahrasında kayıpsın
Yoksa mnerakı olmayan kan mısın, tahkiki bırakırsın
Sabiler ölürken
Arzın her yanı tuğyan içinde hederken
İnsan denen ulviyet iradesini hasreden can iken
Niçin mizanı ötelerler, arasatı hiç düşünmezler, ne pişkinler
Mustafa CİLASUN
