M.NÝHAT MALKOÇ

     Yine bir 24 Kasým, dillerde ve gönüllerde öðretmen… Zaman ona akýyor, gözler ona bakýyor. O baþlarýn tacý, dertlerin ilacý, gönüllerin sultanýdýr. Eli öpülesi mübarek bir insandýr o… Kutsal peygamberlik mesleðini icra etmektedir. Her büyük iþte onun þerefli imzasý vardýr. O; güzel gönüllerde yeþeren sevgidir, hoþgörüdür. Kuþ uçmaz, kervan geçmez köylerde o vardýr. Soðukta, buzda, ayazda ve donda kara tahta baþýndadýr. Zemheri soðuklarýný nefesiyle ýsýtandýr öðretmen… Onun sevgi, þefkat ve merhamet pýnarlarý hiçbir zaman kurumaz.

     Kimsesizlerin kimsesidir öðretmen… Aðrý Daðý kadar yüksek bir onur ve haysiyeti vardýr onun. Aras nehri kadar coþkulu akar minik gönüllere. Yataðýna sýðmayan ýrmaktýr o… Ekmek isteyene ekmek, su isteyene su, barýþ isteyene barýþ, sevgi isteyene sevgidir. Diþiyle týrnaðýyla yeni hayatlar inþa eder öðretmenler... Kinden, öfkeden, nefretten, kavgadan uzak durmayý sevgi, saygý ve hoþgörüye sarýlmayý, dostluðu davranýþlarýyla öðretir minik yüreklere.

     Öðretmen her gün sevgiyle sular körpe çiçeklerini. Tohumun fidan olma sürecinde o hep baþroldedir. Diktiði fidanlarýn gölgesinde serinlenir kavurucu sýcaklarda. Geleceðin haritasýný çizer gönül coðrafyasýna. En zor zamanlarda bile umudun þiirini yazar kara tahtaya. Yüreklere tüneyen acýlarý siler bir daha geri gelmemelicesine… Doktorun elinde neþter, mühendisin elinde cetvel, ressamýn elinde fýrça, þairin gönül dünyasýnda ilham olur. Hâkimin adaleti olur en zor celselerde… Býkmadan, usanmadan sabýr aðýný örer bilgiden.

     Öðretmen mum misali erir kör karanlýklarý aydýnlatmak için… Onun malzemesi, malzemelerin en çetini olan insandýr. Zor olaný baþarandýr o… O, bir ruh heykeltýraþýdýr. Ruhumuzun kýymeti takdir olunamayan tunçtan heykeli, onun eseridir. Kendi dertlerini unutur bilgiye aç zihinlerin dertlerini dinlemekten. Mutlu ve müreffeh toplumlarýn mimarýdýr o…

“Eðitimdir ki bir milleti ya hür baðýmsýz tek bir toplum hâlinde yaþatýr ya da bir milleti kölelik ve fakirliðe düþürür ” sözü öðretmenlerin gönül tezgâhýndan geçen Atatürk’ündür. Gazi Mustafa Kemal Atatürk, ülkemizin kurucusu ve baþöðretmenidir. Öðretmenler onun yüreðinde apayrý bir yere sahiptir. Onun gönül bahçelerinde bilginin goncalarý yetiþir. Mustafa’yý Kemal, Kemal’i Atatürk yapan öðretmenler deðil midir? Büyük Kurtarýcýnýn öðretmenlerin rahle-i tedrisatýndan geçtiðini düþünürsek, Türkiye Cumhuriyeti biraz da öðretmenlerin eseridir. Onun bilgi birikiminin ve yurt sevgisinin membaý öðretmenlerdir.

Hür düþüncenin merkezinde o vardýr. Milleti zilletten kurtaran ancak öðretmenlerdir. O, kalbi yurt sevgisiyle çarpan mümtaz insandýr. Karanlýk gecelerimizi aydýnlatan mehtaptýr öðretmen… Yýldýzlar, etrafýnda dolaþýp durur. Uçurumlarýn eþiðinde tutunacak dal arayanlara daldýr ol, renklerin en asili olan bayraktaki aldýr o… Zehirleri bertaraf eden panzehirdir o… Bilimin gölgesinde soluklanýr onun izini iz edinenler… O, cehaletin ve hurafelerin baþ düþmanýdýr. Onun girdiði yere karanlýk giremez. O içimizi ýsýtan bilgi güneþidir.

Öðretmen demek, Anadolu demektir biraz da… Bu güzel coðrafyanýn öznesidir öðretmenler. Onlarýn ulaþtýðý köyler kýsa zamanda mamur olur. O, yetimlere ve öksüzlere hem anadýr, hem de babadýr. Yüzlerinden hiç eksik olmaz hayatýmýzý güzelleþtiren tebessümler…

Ýnsanlar birbirlerini kýskanýr genelde. Çocuðu kýskanmayan anne, baba ve öðretmendir. Öðretmen, öðrencisinin baþarýsýndan beslenir. Öðretmen için en büyük mükâfat öðrencisini güzel yerlerde görmektir. Çünkü öðretmen tevazu gösterse de, elde edilen baþarýda onundur en büyük aslan payý… Zira baþarý merdivenleri öðretmenlerin desteðiyle çýkýlýr.

Öðretmenleri 24 Kasýmlarda hatýrlamak vefa deðildir. Asýl vefa öðretmenleri hiç unutmamaktýr; onlara onur ve haysiyetleriyle yaþayacaklarý bir ortam hazýrlamaktýr. Onlarý okul dönüþünde ikinci bir iþ yapmaya zorlamamaktýr vefa… Öðretmen gönül saraylarýmýzýn mimarýdýr. Onlarý bu dünyada maddi ve manevi açýdan rahat ettiremezsek yazýk bize… Artýk samimiyetten uzak nutuklar sýkmaya baþladý mesai kavramýný bilmeyen öðretmenleri… Öðretmenini huzura kavuþturamayan milletlerin genç nesilleri nasýl huzurlu olabilir ki?...