Artýk ne sabýr var,
ne mecalden kaldý bir hal
Hazan her bir yanýmý kuþattý,
nerdesin hala niye habersizsin yar

Umutlarýma sessizce
karlar yaðar, yüreðimi yakar
Nefesim olsa ne yazar, sinem
sancýlar içinde ýstýrapla yaþar ve aðlar

Yýllar alýp götürdü
hevesimi, þevkimi, ümitlerimi
Beklemek kar etmedi, sükût ettirdi
bu bitap melalimi, yalnýz kalbimi

Ne teselli
þerhetti, sürur zerketti,
ne sabýr har eðledi kanaate yetti
Yüreðime güz sökün etti,
gözlerimin yaþý vefa için þikâyet etti

Vurmayýn yüreðime,
suskun melali ahvalime
Aldýrmayýn çaresizliðime, alay
etmeyin kimsesiz kalbimin sezgisiyle

Hamiyete
boþ vermiþliðime, aþk için
elemle hemhal olduðum kaderimle
Ne dumaným kaldý, ne korum, hüzün
bir baþka seslendi boþlukta kalan gözlerime

Ey sevgili artýk
neyleyim, sessizce çekileyim
Bahtým için sabýrda ikamet
ederek, kalbin için selametler dileyim

Bu yorgun yüreðime
nazarýn dokunmadan göçüp gideyim
Umutla filizleneyim, sürurla vuslatý
terennüm edeyim, kýsmet deðilmiþ neyleyim

Bir zamanlar ýþýktýn,
pervaneydin halin dilinde
Esini þad eden nefesin azizliðinde,
hülyalarýn açýlmýþ haz mümbitliðinde

Her nefesin
eþiðinde, titreyen kalbin
ümide abat olan filizlerinde
Renklerin asudeliðinde,
þevkin heyecan bahþeden iksirinde

Tutkumuydu alýp
götüren, þimdi hicrana sevk eden
Nasýl bir yakarýþtý, suskun duvarlardan
öteye geçmeyen, gözyaþý döktüren

Yalnýzlýðýn busesinde
hüzünle nefesi bitiren, mecali yok eden
Hýçkýrýklar içinde inleten, gönül lehçesini
þerh edemeden öteye göçüren elem


Mustafa CÝLASUN