Evet, kapatýn lütfen. Kapatýn yalanlarýn ekranýný ve sessizliði dinleyin, yalnýzca o sessizliðin bile söyleyecek çok þeyi var size.

Ama internetin fiþini çekmeyin, ulaþmak gibi bir niyetiniz varsa, oradan ulaþýlabiliyor en azýndan gerçeklere. Zihninizin filtresi süzecektir oradaki kirliliði. Haberin ne kadarý haber, nereden sonrasý yorum ve hangi yorum dürüst, iyi niyetli... seçecek ve süzecek olan sizsiniz en azýndan. Ama televizyon! Ýþte orada durmalý.

Birkaç yýldýr tv izlemediðimi rahatça söyleyebilirim. Bulunduðum ortamlarda hep açýk olan ekranlardan, sürekli zýplayýp duran kanallardan üzerime üzerime gelenlere hiç ilgi göstermiyorum desem yeridir. Bunun nedeni bellidir sanýrým. Tv izlemiyorum diyen, izlemeyin diyen kim varsa bu aygýtýn gerçeðini çoktan görmüþ olandýr besbelli. Görmemiþ olansa hiç de öyle çoðunluk filan deðildir de, çekim alanýna kapýldýklarý bu "yalanla insan dizayn etme" aygýtýndan kendilerini kurtaramamaktadýrlar. Aðýr aðýr uyuþmanýn, damla damla zehirlenmenin tadýna býrakmýþlardýr kendilerini.

Tv ekranlarýndan üzerimize yaðan nedir? Yalan, yalan, yalan! Ekranýn yüzü yalanýn yüzüdür dense yeridir. Bu ülke için artýk, ideolojik bir yalan aygýtý olarak, bütün dünyada hüküm süren organize hýrsýzlýk düzenine hizmet etmenin ötesine geçmiþ, açýk ve mide bulandýrýcý biçimde yalanla yol alan bir yeni egemenler düzeninin silahýna dönüþmüþtür.

Eskiden beri "para", "marka", "þöhret", "teknoloji fetiþizmi" temalarýndan kurgulanan ideolojik temel taþlarýný, baþta reklam olmak üzere, yabancý diziler, hemen tümü futboldan ibaret spor programlarý, bayaðýnýn bayaðýsý eðlenceler, egemen düzeni parlatan tek yönlü haber ve tartýþma programlarý üzerinden yerleþtiren zihniyet, bugün ek olarak yabancý yerine her biri birer "büyüklere masallar" kývamýnda yerli dizilerin geçmesiyle ve "sivil ekran mahkemeleri"ne dönüþen tartýþma proramlarýyla sürmektedir. Yalaný gerçek kýlmak konusunda uzmanlaþmaktadýr.

Sözün özü, felaket bir düzey kaybýyla, apaçýk bir çirkefe dönmüþtür ekran. Ýþte bu yüzden kapatýn usulca düðmesini. Ama cihazýn üzerinden kapatýn bence, kumanda elde oldukça yenilmek iþten deðil bu canavara.

Ýnternet, kolaylýðýn çoðalttýðý özensizliklere ve birçok bayaðýlýða karþýn size seçme ve gerçekleri okuma þansýný sunuyor en azýndan. Oysa televizyonda üç-beþ kanal dýþýnda size saygý duyan bir þey kaldý mý? Ve onlar da izlenebilmek, reklam pastasýndan pay almak uðruna umulan düzeyi ne kadar umursuyor?

Ýnternetten okumakla yetinemez tabii bir kez okumaya baþlayan. Gazete, dergi ve kitaplar elbette. Özellikle kitaplar... Balzac'ýn "Ýçinde iyi bir þey bulunmayacak kadar kötü bir kitap yoktur." sözü boþ bir söz müdür? Bir de size uygun, iyi bir kitabý okuduðunuzu düþünün. Düþünmeyin yapýn bence, "zaman yok", "pahalý", "bulunmuyor" kliþelerinin ciddiye alýnacak tarafý yok artýk. Kitaba ulaþmak çok kolay. Bazýlarý internette bile var. Okumak insaný tahammüllü yapar, sabýrlý yapar, sorgulayýcý yapar. Kitap okumak kiþiseldir, kitlenin bir parçasý olmanýn hoyratlýðýndan uzaklaþtýrýr, sürü ahlakýnýn acýnasý zavallýlýðýndan kopartýr. Haftada bir kitap okuyun, ayda bir okuyun ama düzenli okuyun derim. "Bunca zaman kitap kapaðý kaldýrmamýþým neyime benim" demeyin, bir þeye yetiþmek için, bir þeylerin eksiðini kapatmak için deðil, kendiniz için, hem öðrenmek hem estetik bir haz için okuyun. Kitap akademik, profesyonel uðraþlarýn, entellektüellerin bir nesnesi deðildir yalnýzca. Kitap herkes içindir. Herkes için bir kitap yazýlýyor ya da basýlýyordur þu anda bir yerlerde.

Yetmiþbeþ milyona yakýn insanýn kaçý düzenli bir þeyler okuyor bu ülkede? Sanal alemde ya da matbu olarak... Çok az elbette. Acýnacak ölçüde, bir ülkenin utancý olacak ölçüde deðil mi?

Ýþte ancak sýradan insaný okumayan bir ülkenin televizyon ekranlarýnda, devletin kanalýnda yýllar yýlý efendice sunan bir spor sunucusu her akþam, iktidar oyuncaklýðýnýn en ileri aþamasýnda, yeni konseptlere uyarlanacaðým diye jest, mimik, ritim, bildiði ne varsa unutmuþçasýna, ne idüðü belirsiz, izleyeni yoran bir ucube gösteri sergiler. Ve iþte okumayan, gerçekle, öðrenme isteðiyle, estetikle baðýný yitirmiþ bir izleyici ancak bunu "Bu nedir yahu?" diye sormadan izler, bir güzel yutar ve sindirir.

Ýþte ancak, milyonlarca insaný günde iki satýr burç falý bile okumayacak kadar yazýya çiziye yabancýlaþmýþ bir ülkenin ortalama izleyicisi, "Bu baðýra çaðýra konuþan adam, þu güzel ama hýrstan çirkinleþmiþ bayan neden devam eden yagýlamalar hakkýnda hüküm bildirmekle kalmayýp "þunu da tutuklamalý, bunu da yargýlamalý" diye atýp tutar da kimse "dur bakalým!" diyemez" diye bir kere olsun sormayý akýl edemeden çekirdeðini içlemeyi sürdürür...

Kapatýn televizyonlarýnýzýn düðmelerini bir süre için ve oluþan sessizliði dinleyin lütfen. Sonra müziði açýn usulca, alýn kitabýnýzý elinize ve okumaya baþlayýn. Ama hemen koyuvermeyin bir kenara, býrakýn akýp gitsin, gitmiyorsa bir baþkasýna baþlayýn. Lütfen baþlayýn bir yerden, ardý geliyorsa ne ala, gelmiyorsa boþverin gitsin.

Yine de hemen kumandayý almayýn elinize, bir þans daha verin kendinize, izlemek kolayýnýza geliyorsa, geçin internete, bulun bir siteden François Truffaut'nun "Fahrenheit 451"ini, izleyin.

Sonra artýk içiniz hala kaldýrýyorsa o rezaleti, zihniniz izin veriyorsa hala, buyrun televizyonunuzu izleyin.