Edep
olmalı meramım
Bin hüzün içinde izanıma
gam zerkeder ah u figanım


Sabrı
hangi dilin aksanıyla anlamalı
ve sinemde demiyle yaşamalıyım


Vurgun
yiyen ne varsa
kanaatle onarmalıyım nasibi
hakikat meşkiyle aydınlatmalıyım


Ne canandır
derdim ve ne de can
Ruhumun hicran damlalarında
dinmiyor meramaşk-ı ram


Ne gelene s
ual ederim ne gidene
içimde ki sızıyı zerkederim
boyun büktürür ar


Bana
benden yakın kim var
ne vakit ansam içim sızlar
gözyaşlarım birden akmaya başlar


Saza sorsam
mızraba anlatsam
Tanburun latif sedasıyla
hıçkırsam ve bir ömür sussam


Ruhumda
biten sevdaları
kalbime düşen ibret
nakışları aşkın kollarına bıraksam


Ufuk adına
dinmeyen bir haz yaşasam
mavera muhayyilemi
şirazenin mizanınyla ayıklasam


Ne kadar
taklit varsa kurtulsam
Esaret adını duydukça
utansam nefsi hakkıyla kuşatsam


Suskun vicanımı
pasif aklımı zafiyet içinde ki
irademi rızay-ı bari için çalıştırsam


Pişkinliğin
sığ sularından çıksam
kul olduğumun farkındalığına ulaşıp
ellerimi aşk ile açsam


Arifin
ilminden ve zikrinden
Çelebinin feda olmak adına
çırpınışlarını sabr-ı kanaatını


Sabi
masumiyetiyle
ihsan diliyle teslim olmuş
nefsin mefkuresiyle meşk etsem


Ne kadar
hoyrat yanım varsa
edep en muhtaç oluğum konuysa
hassasatiyle ümit beslemeyi öğrensem


İşte o vakit
aşk ve sevda farkını
Firkat şiarını kalbi inşirah
ihtiyacını ruhumun vahasında yaşasam


Yeis ve kederi
hüzün zerkeden elemi
eza veren bedeli hakkıyla anlayıp kurtulsam


Nasip olan herşeyi
hesap edilen aklı selimliği
vaziyet edilen akıl ve iradeyi ecriyle buluştursam




Mustafa CİLASUN