Okuyamayýp tasdikname alýnca bir iþyerine çalýþmaya baþlamýþtým. Geceleri de yaþýtlarýmýzla mahallemizdeki kahvelere çýkýyorduk. Kaðýtla ilk tanýþmam mahalle kahvesinin o göz gözü görmez sigara dumanlarýyla dolu akþamlarýnda baþlamýþtý. Ýlk önce merakla baþlýyan masadaki oyunlarý seyretme,daha sonra masalarda dördüncü olarak yer almakla devam etti. Öyle olduki daha askere gitmeden bilmediðim hiçbir oyun kalmamýþtý.
Askerden döndükten sonra bir fabrikada iþbaþý yaptým ama boþ zamanlarýmda da oyun oynamaktan büyük zevk alýyordum. Galiba söylemeyi unuttum, uzun zamandýr parasýna oynuyordum. Parasýz oynamak bana haz vermiyordu.
Gece kahveye çýktýðýmýzda kapýdan girenler oyun oynýyanlarý bildiklerinden kaþla göz arasýnda bakýþlarla anlaþýp hemen masayý kuruyorduk.
Bir zaman alýyorsun, aldýðýnýn kamçýlamasýyla daha bir hýzla oyuna baþlýyorsun ve aldýklarýn fazlasýyla gidiyor. Masada sadece kazanan mekan sahibi oluyordu. Bunu bildiðim halde yine oyun oynamak sanki bir kurt gibi içime girmiþ habire “Hadi oyna,hadi oyna mutlaka kazanacaksýn” diyordu. Eðer iraden de zayýfsa iþin bitmiþtir.
Kumara vermekten evlenememiþtim. Kumar tutkum yüzünden fabrikadaki yöneticilerden de epey azar iþitmiþtim.
Ýþte benim bu kumar tutkumu bilen yeðen “Gel bu akþam tam senlik bir mekan açýlýþý var” dedi.
O yörenin kuvvetli abilerinden biri þehrin çýkýþýnda dernek adý altýnda yeni bir mekan açmýþtý. Bu mekanýn açýlýþýna da kendi gibi tüm aðabeyler davetliydiler.
Açýlýþlara davet edilsin edilmesin duyan tüm aðabeyler adamlarýyla birlikte katýlýp gövde gösterisi yaparlardý. Böyle açýlýþlara katýlmak o iþin raconuydu. Açýlýþ bahanesiyle uzun zamandýr yüz yüze görüþemiyen aðabeyler bahane ile görüþürler,mekan sahibini onurlandýrýrlar ve oyun masalarýna oturup yeni açýlan mekanda oynarlardý. Amaçlarý kazanmak deðil yeni mekan sahibine bu yolla çýkma yapmaktýr.

Ýçeri girdiðimizde upuzun dizilmiþ masalarýn üzerine yemekler sýralanmýþtý. Her gelen konuðu teþrifatla meþgül olan kiþiler saygýyla karþýlýyorlar bazýlarýnýn ellerini öpüp oturacaklarý yere kadar refakat edip gelen oturduktan sonra yeni gelenler için kapýdaki yerlerini alýyorlardý.

Gelenler ekseriyetle en az üçlü veya dörtlü gruplar halinde geliyorlardý. Eli öpülen kiþi masada kendisi için hazýrlanan yerine oturduktan sonra etrafýndakilerde hemen arka taraftaki kendileri için hazýrlanmýþ masalara oturuyorlardý.

Tabiî ki mekan sahibi olan kiþi her gelen konukla ilgilenip ayak üstü hoþ beþten sonra yer gösteriyordu.

Saatler ilerledikçe masalarýn etrafýndaki tüm sandalyeler dolmuþtu. Yemek büyük bir iþtahla yendi. Yemekte neler yoktuki sadece kuþ sütü eksikti.

Yemekten sonra yeþil çuhalarla kaplý masalarla dolu baþka salona geçildi.Her masanýn yanýnda iki sandalye arasýnda masanýn boyunca,kültablasýný,içilecekleri koymýya yarayan sehpalar vardý.

Nasýl olduysa bir masanýn dördüncüsü noksandý. Aslýnda böyle zamanlar mekan sahibinin dördüncüyü tamamlamak için adamlarý bulunurdu.
Yeðen “Hadi oturda dördüncü ol”dedi. “Bu aðabeyler arasýndamý?” dedim. “Nesi var,oyun oyundur.Ha burada ha kahvede veya herhangi bir yerde hadi otur” dedi.
Bir anda kendimi masada oyuncu olarak buldum. Mecburen marka aldým.

Oyun baþtan iyi baþladý. Kaðýt sanki benden yanaydý. Ben kazandýkça masada oturanlarýn kazanýyorum diye gülümsemeleri zamanla kýzgýnlýða dönüþüyordu,bunu yüz ifadelerinden anlýyordum.

Kalkmak istesem,bu masalarýn raconuna göre kazananýn kalkmasý masadakileri keriz yerine koymaktý buda benim için hiçde iyi bir þey olmazdý.

Gecenin geç vaktine kadar sigara ve içki kokularý arasýnda oyunlar sürdü. Ben kazandýklarýmý vermiþtim. Neyseki sabaha karþý koku ve uykusuzluktan bitkin bir halde masadaki abinin “Yeter bukadar” demesiyle oyuna son verdik. Son verdik ama abi masadan kalkarken bana bir bakýþý vardýki sormayýn…Ýliklerime kadar titredim…
Yeðenle birlikte mekanýn dýþ kapýsýndan tam dýþarýya çýkacaktýkki biri yeðeni “Biraz gelirmisin” diye çaðýrdý.

Ben çýkýp hava alýr,beklerim düþüncesiyle dýþarý çýkmýþtýmki “Gel lan buraya” biri beni yakamdan yakalayýp karanlýk bir yerde diz üstü çöktürüp baþýmada silahý dayadý. “Hayrola abi bir þeymi yaptým” “Daha ne yapacaksýn be. Ulan sen kazanýrken bizim aðaya nasýl öyle kinaye kinaye bakarsýn lan,sýkayýmmý kafana” “Abi yanlýþ anlamýþsýnýz inanýnki ben abimize öyle alaylý alaylý bakmadým,inanýnki size öyle gelmiþtir” “ Biz anlamazmýyýz lan” “Abi istemiyerek bir kusur yaptýysam özür dilerim.Ýstersen abimizden de bizzat özür dileyip elini öpeyim” “Ýstemez lan, sen kim bu masalarda bizi keriz yerine koyup yolmak kim lan… Bunu kafana sýkardým ama aðama dua et . Kimlerle dans ettiðini sakýn unutma… Bir daha da sakýn karþýmýza çýkma hadi defol” Adam elindeki tabancanýn kapzasýyla enseme , tekmeylede arkama bir vurduki yerde buldum kendimi. Yerden kalkmadan þöyle bir baktým. Adam az ileride duran son model lüks bir arabanýn kapýsýný açýp içeridekine saygýyla tekmil verdikten sonra arabanýn önüne oturdu ve araba gecenin karanlýðýnda kayboldu gitti.

Yerden kalkýp üstümü baþýmý silkelerken yeðen geldi. “Hayrola” dedi. “Hiiiç !” dedim. “Nasýl hiiiç ?” dedi. Ona doðru döndüm ve yüzünün tam ortasýna okkalý bir yumruk atýp “Ýþte böyle hiiiç !” dedim.
Arkama bakmadam karanlýkta yürüdüm gittim.
Ýþte bu benim hayatýmda kumara son noktayý koyduðum andý.

Mustafa Arif RAzgartlý