bu gece
gidiyorum
kimse görmeden
gecenin karanlığına
gizlenip
gidiyorum
yokum
kayboldum
bulamadı kimse beni
kimi köprüden attı
dedi kendini
kimi
kafayı yedi dedi
çekip gitti
kimi de
öldü dedi
bir derenin kenarında
hiç kimse bilemedi oysa
oradaydım
tam ortasındaydım kalabalığın
kimse göremedi
bense
ne ölmüştüm
ne de
yaşıyordum
güneş doğduğunda
ilk sabahımdı
ilk doğuşumdu
güneşle birlikte
tenim pırıl pırıl parlarken
kalbim tertemiz atıyordu
hayata
yeşermeyi bekleyen
bir filiz gibi
sabırlıydı ayağa kalkışım
emeklemeyi özlemiştim
koşmaya çalışmaktan
kalktığımda ayağa
yeniden
ben
kimse
tanımadı beni
oradaydım oysa
kalbalığın tam ortasında
kimi köprüden attı
kendini dedi
kimi öldü dedi
bir derenin kenarında.
