Sevgilim! Ölümden korkmamın sebebi sensin.
Yoksa ölüm / umurumda olmaz ki benim!
Zararı yok / yarım kalsa da şiirlerim,
Bir yıldız gibi kayıp gitmenin ,
Unutulmuş bir şarkı olmanın dudaklarda,
Benim için zerrece yok önemi.

Göremeyeceğim baharlardan / yazlardan,
Henüz okumadığım kitaplardan bana ne?
Gölgesinde oturmayacağım ağaçlar,
Artık yanlarında olmayacağım dostlar bile,
Takınıp vefasızlığı
Farketmezler yokluğumu nasılsa,
Hiç doğmamışım
Hiç yaşamamışım sayarlar beni.


Çek hepsine bir kalem!
Seni koyup gitmek var ya sevgili,
Bilmek var ya başkasını seveceğini,
Gireceğini düşünmek başka koyunlara,
Ve sonbahara durmuş ağacın dal ucunda
Tek başına kalan sarı bir yaprak gibi
Bırakmak seni / terketmek rüzgârlara,
İşte benim belimi büken / budur sevgili!

Anla işte,
Ölümden korkmamın sensin sebebi.
Ne çare / onunla pazarlığım yok,
Anlamaz halimizden / konuşmaz dilimizi.
Yoksa / ne kendim giderim bir başıma ölümle,
Ne seni gönderirim,
Ama o anlamaz sevgimizi.
Keşke ölüm / gelse / vursa bir taşla iki kuşu,
Ayrı koymasa bizi,
Alacaksa beraber alsa ikimizi.