Gecenin yolunda saklanmış neşemi saçtım
Mutsuz bir kızın başarılı rolümüydü bu
Olabilirliği yaratmak yerine imkansıza erişememeyi seçtim,
Ne kadar daha dayanabilir ki dünyada yaşayanlar
Ne kadar daha acıyarak bakabilirlerki gerçek olmadıkları dünyalarında
Biliyorduk seslerin ve konuşmaların o anda garip,gereksiz,kulakları rahatsız edici olduğunu.
Sanki herşeyi sessizliğe çeviren sadece birbirimizle ilgilendiğimiz kırmızı rujumla gülüp dudaklarımın güzel bir şekli aldığı zamanımızda sadece bakarak birbirimizle konuştuğumuz o zamanlar aşığım.
Ben sana çok ama çok aşığım
Tam 9 ay önce,
11'ine denk geldiği gece
Verdiğim büyük bir karardı ama delirircesine.
Kararların kolayca çabuk verildiğini sansam da öyle işlemediğini gördüm.
Ne anlamı vardı yaşamanın bilmiyorum
Vurulması gereken hasta asil bir at gibi..
Hasta ediyor gitgide kötü oluyorum
Kimse bilmiyor ama gülüyorum.
Sende bilmiyorsun
Oyun oynuyorum rol yapıyorum
Dans ediyorum önünde
Hiç sevmediğini de alay ettiğini bile bile.
Birçok hatanı görmeyerek saklayarak
Dünyamda güzelleştirerek görüyorum
Daha çok hastalanmamak için.
Dünyayı sevmek için boyuyorum gözlerimi
Hüzünlü gözyaşlarımı mutluluğa dönüştürüyorum
Gözlerimden oluk oluk kan gibi akıyorlar güzel yüzümde oysa.
Ama sen okadar körsün ki karşındaki yarattığın imajınla konuşuyorsun inanıyorsun ona.
O kadar katilsin ki her görüştüğünde ölüme bir adım daha sürüklüyorsun o bedeni.
Benim satırlara getirdiğim mutlu olduğum mücevherlerimi
En azından onda kalsın dediğim bıraktığım sembollerimi
Dağıtmışsın insanlara.
Kimdeyse eğer o sevimli şey,benim için en güzel iki birbirine yakışan insanın iki rengi beraber temsil edercesine hatırlattığı süsüm,hediyem nefret nefret nefret ediyorum ondan!
Hiç onun olmasın hediyem. hak etmesin .
