Gökyüzüne bakmayı seçtiğimiz anlar vardır bazen,görmek istediklerimizi sadece görmek isteriz.
Eminim bir çoğunuz gecenin bir yarısında hala ufo görme umuduyla gökyüzüne bakmayı ihmal etmiyordur,onlardan biride benim açıkcası,nedir bu? ruhumuz neden bu kadar maceraperest sizce,hayatlarımızdaki renkler neden hep eksik ve mat olarak karşımızda belirir.Biliyormusunuz bazen düşünüyorumda aslında bizi ayakta tutan en önemli unsurların başında inkar edilsin yada edilmesin kesinlikle inançlarımızdır,neye olursa olsun yada kime olursa olsun,hep birşeylerin bizlere ön ayak olmasını isteriz,buda bizleri aciz insanlardan yapar,ama öyle olmak durumundayızdır
aksi taktirde hayatın tüm yalnızlığını iliklerinize kadar hissetmiş olursunuz.Kabul etmeliyizki insanoğlunun en zayıf yanlarından biride sevgiye olan açlığıdır, o açlık büyüdükçe içeride önüne geçilmez bir hal alır,bu anneye duyulan yada babaya yada bir sevgiliye belkide bir arkadaşa
duyulan sevginin açlığıysa şayet bize olmadık kimselerden gelecek olan en ufak bir ilgi doğrultusunda kendimizi hayallerden hayallere savuruverirken buluruz,bu açlık daha sonraları bizde saplantıya dahi dönüşebilir,ellerimizle ruhumuzu teslim ederiz böylelikle yüzümüze gülen her bir kimseye, buda daha sonraları kalbimizi ağrıtan bir acı bir anı olarak beynimizin bir köşesinde yerini alıverir
böylelikle,hayır hayır,inanın yanlış yapıyoruz karşı taraf yanlışı yapımıyor bizler yanlışı yapıyoruz, nedenmi elbette söyleyebilirim,neden daha fazla irade sahibi olmayalım,insanı sevmekten söz etmiyorum, yüzümüze gülen ve bize yakın gelen en ufak bir tebessüm karşısında kalplerimiz neden bu denli hassas oluyor sizce,bunu hiç düşündükmü,hayır hiç sanmıyorum,şöyle demeyi daha uygun buluruz çünkü
o beni seviyor,iyi bir insan olduğumu düşünüyor,işte bu yüzden seviyor,sahimi,gerçekten sahimi,
hayır yine hayır,hiç ama hiç sanmıyorum,Çok duygusal hatta aşırı duygusal insanlar için kullanmak istiyorum bu örneği,lütfen siz katı kalpliler ne yazdığımı irdelemeye koyulmayınız,şaka yapıyorum ama gerçeklik ve gerçekçilik payınıda ekleyerek,sorun ne biliyormusunuz,bir arkadaşın diğer bir kişiyle arkadaş olmasından söz ediyorum,sevgiye aç ve aşırı duygusal bu kişi çok güvendiği ve tüm
sırlarını paylaştığı insan tarafından yiyeceği en ufak bir darbe neticesinde,kalbindeki safca duran iyiliği güzelliği artık bir kenara iter ve kalbine kötülüğü ve duyarsızlığı enjekte eder,kötü insanları aslında toplumumuz yaratıyor,buda insanların duygularını ciddiye almamamızdan kaynaklanıyor,
bu çok yanlış bu kesinlikle çk yanlış,insanlar çokta fazla şey istemiyor açıkcası hayattan tabi bu benim kanaatimce böyle,inanın bana en önce söyleyecekleri ve aslında istedikleri şey huzur ve sevilmektir. herkez mutlu olmak ister ve çoğunluk bilir mutlu olmak için en az iki kişiye ihtiyaç vardır.
kimse yalnız ölmek istemez inanın bana,kimse yalnız yemek yemekten hoşlanmaz,kimse yalnız gezmekten hoşlanmaz,kimse yalnız uyumaktan hoşlanmaz,kimse hayatını yalnız geçirmekten hoşlanmaz bu böyledir,hayatın döngüsü hep böyledir, maalesef demeyi şu bir grup için demeyi çok
isterdim fakat bunun bende fazlasıyla bilincindeyim o yüzden demiyorum ama onların bunu gelenek haline getirildiklerini düşündüğünü biliyorum,yani evlilik zorunlumu, olmak zorundamı neden aynı yola gidenlerin ardından yol alıyoruz bizde, neden kısır döngüye hapsolmuştur ruhlarımız,bunlar can sıkıcıdır inanın bana bunu bende kabul ediyorum lakin değiştirilemez bir gerçek var oda şuki en egoistimiz bile yani hafif yada ağır tabirle en bencilimiz bile sonunda yalnız
olarak ölmekten hoşlanmayacaktır,bunu hayat felsefesi haline getirmişte olabilir,ama inanın bana yanında bir soluk capcanlı duran ve onu saran bir nefes isteyecektir muhtemelen,bunu dile getiremeden yaşamını yitirir o ayrı,insanları anlamak aslında zor olduğu kadarda bir bakımada kolaydırda,bu
karşınıza çıkan insanı gerçekten iyi dinliyor olmanızla alakalıdır,biraz kulak kabarttığınızda yaşantısına,sizi etkileyecek en temel unsurlar baş göstermişse o kişide inanın bana ruhunuz için ideal insan tipidir,bazen aslında şöylede düşünmüşümdür hep,acılar,acılar ve yine acılar çıkıverir en olmadık yerde karşımıza bizler dünya kadar sorunlarımız olduğunu düşüneveririz bu platformda
yalnız atladığımız birşeyde yokmudur sizde? Bence vardır mutlu olmakta okadar zor değildir inanın bana sadece olaylara ciddi anlamda bakmaktan vazgeçelim bunu yaptığınızda yani yapabildiğinizde inanın bana sorunlarınızın üzerinizden akıp gittiğini göreceksinizdir,yaşamı çokta cidddiye almayın günün birinde nasıl olsa bitecek ve kimsede amiyane tabirle direk olarakta kalamayacak söylemek istediğim bu cazibesi bol
dünya için akıl sağlığımızdan olmayalım,saçımızı başımızı yaşlandırmayalım,çok fazla lüks peşinden koşup hayatı tam anlamıyla dinlemeden anlamadan ve göremeden ruhumuzu o lüks peşinde koşar iken yaşlandırmayalım,aksi taktirde öteki tarafı boyladığınızda dünya üzerinde yaptığınız tüm emeklere ve gereksiz çabalardan için kendinizi hayıflanırken bulabilirsiniz,bu kaçınılmaz olabilir,son olarak söylenecek ne çok şey var aslında hayata ve insana dair ama kısa ve öz olmasını dilediğim bir kaç cümleyle yazımı sonlandırmak
istiyorum ve diyorumki ruhunuza iyi bakın gerçek anlamda yaşayan o ...

Denemeler- Yazan-Edibe Toğaç

http://sayfamdakalancumleler.blogspot.com/