Ah be Zegma, hala ne iþin var senin burada. Demek yalnýz býrakmak istemedin beni. Yalnýzlýk çok mu kötü? Yanýlýyorsun Zegma, benim dünyamda ki en iyi þeydir yalnýzlýk. Gel, otur þöyle yine hayal dünyamýn baþköþesine, kurul iyice, kurul da yalnýzlýk neden iyidir anlatayým sana.

Buralarda kimin dostun, kimin düþmanýn olduðunu anlayamazsýn Zegma. Bizler gardýroplarýna elbise yerine maske asan insanlarýz. Herkese baþka görünür, herkese baþka konuþuruz. Bir gün dostumuz düþmanýmýz, düþmanýmýz ise dostumuz olur farkýna bile varmayýz. Buralarda yalan söylemek en popüler zanaattýr ve hepimiz usta birer zanaatkârýz. O kadar ustayýz ki, söylediðimiz yalanlara zamanla kendimiz bile inanýr ve onlarý gerçek yaparýz. Sonra gardýrobumuzdan o gün ki yalanýmýza uygun olan maskemizi takar ve çýkarýz sokaklara… Buralarda dostunu da düþmanýný da tanýyamazsýn iþte bu yüzden buralarda yalnýzlýk en iyi þeydir.

Buralarda herkesin oynadýðý bir oyun var Zegma. Ve herkes usta birer oyuncu bu oyunda. Oyunun adý kandýrmaca ve en güzel yaný da oyunun hiç mi hiç kuralý yok. Oyun alaný hayattýr ve amaç herkesi kandýrmaktýr. Ödül yok ama önemsemiyoruz biz onu çünkü bizim için önemli olan hep kazanmak, ne kazandýðýmýz o kadar da mühim deðil. Zaten hiçbir þey kazanmasak da herkesi yenmiþ olmak en büyük ödül bizim buralarda. Herkes zanaatkârlýðýný gözler önüne serer, en iyi yalanlarýný seçer, seçtiði her bir yalan için gardýrobundan en güzel maskelerini alýr ve oyuna baþlar. Ýþte yalnýz olmak bu yüzden en iyi þeydir buralarda. Eðer yalnýzsan kimse davet etmez seni bu oyuna.

Yalnýzlýðýn en güzel yaný, eðer yalnýzsan kendinden kaçamazsýn Zegma. Bir hata iþlediðinde suçlayacak kimsen yoktur. O hatayý kabullenmen ve onunla bir bütün olmayý öðrenmen gerek. Nitekim hata yapmak aslýnda çok güzel bir þeydir. Hata yapmak, onu kabullenmek ve bir daha ayný hatayý tekrarlamamak insaný mükemmeliyete bir adým daha yakýnlaþtýrýr. Asla mükemmel olamazsýn, kusursuz olamazsýn fakat lâakal mükemmel olamayacaðýný bilmek, mükemmel olduðunu zannetmekten çok daha iyidir. Gerçekleþmeyeceði bilinen bir hakikat, gerçekleþeceði vaat edilen bir yalandan üstündür ve hep öyle kalacaktýr. Eðer ki yalnýzsan bütün hakikatleri tüm çýplaklýðýyla görebilecek bir avuç þanslý insandan birisin demektir ve iþte yalnýz olmak bu yüzden buralardaki en iyi þeydir.

Yalnýzlýk korkularýndan sýyrýlmaný saðlar Zegma. Eðer yalnýzsan birilerinin sana yardým edeceðine dair beslediðin bütün umutlarý öldürmüþsün demektir. Tek baþýnasýndýr ve her ne yaparsan yap tek baþýna yapmak zorundasýndýr. Ne derece korkarsan kork yine de korkularýnla yüzleþme ihtiyacýný doðurur sana yalnýzlýk. Ve sen korkularýnýn üzerine gidersin. Tek seferde baþaramazsýn elbette ama vakit geçtikçe ve sen denemeye devam ettikçe eninde sonunda bir gün ulaþýrsýn zafere. Arýnýrsýn korkularýndan. Ýþte yalnýzlýk bu yüzden iyi bir þeydir. Korkularýndan sýyrýldýkça pirüpak, terütaze olmanýn verdiði mutluluðu ve huzuru tatma þerefine nail olursun.

Yalnýzlýk insaný olgunlaþtýrýr Zegma. Büyütür insaný yavaþ yavaþ. Yalnýzlar dünyasýnda yalana yer yoktur ve çoðu hakikat acýdýr. Acýlarsa insaný olgunlaþtýran en önemli etkenlerden biridir. Acý çeken insan, bir daha ayný kekremsi tadý yaþamamak için gösterilmeyeni görmeyi öðrenir. Hayat bizlere öyle bir servis yapar ki her þeyi altýn tepsi de sunuyor zanneder ve her þeyi tozpembe görürsün. Ne tepsinin adiliðini ne de tozpembenin arkasýnda ki simsiyah örtüyü göremezsin. Ama acý çeken insan görür. Çünkü acý çeken insan artýk biliyor, hiçbir þey göründüðü gibi deðil. Acý çeken insan öðrendi görünmeyeni görmeyi, artýk her þeye farklý bakýyor, saklanan sýrrý ortaya çýkarýyor, hayatýn kendisine hiçbir þey vermeyeceðini ancak kendisinin hayattan bir þeyler alabileceðini biliyor. Yaþýn kaç olursa olsun eðer ki kalan hayatýnýn her gününü etkileyen bir acýya ev sahipliði yaptýysan ne kadar karþý koyarsan koy olgunlaþýrsýn ve ne kadar çabalarsan çabala, ne kadar engel olmaya çalýþsan da bir gün boynu bükük, omuzlarý düþmüþ bir þekilde teslim olursun yalnýzlýða…

Yalnýzlýða teslim olunca Zegma, acýrsýn önceleri kendine. Sonra alýþýrsýn aðýr aðýr. Bir seçim deðildir yalnýzlýk aksine bir sonuçtur üstelik genellikle bize ait olmayan seçimlerin sonucunda bizim payýmýza düþer. Önceleri çok kýzar insan, öfkelenir hak etmedim ben bunu diye de söylenir. Adil deðil bu diye baðýrýr, çaðýrýr. Hayatýn en büyük kurnazlýðýdýr bu. Herkes þikâyet eder hayatýn adil olmadýðýndan ama hayat kimseye adil olduðunun sözünü vermedi. Yakýnmak, aðlamak, sýzlanmak iþte tüm bunlar, yani kolay olan her þey bizim karakterlerimizin temel yapý taþlarýdýr. Ýþte yalnýzlýk bundan dolayýdýr ki en iyi þeydir. Eðer yalnýzsan seni teselli edecek, seni kandýracak, sana her þeyin daha güzel olacaðý vaadinde bulunacak hiç kimse yok demektir ve sen tüm bu acý hakikatleri yalnýzlýðýnýn sana armaðan edeceði olgunluða sahip olduðunda anlýyorsun. O andýr ki büyüyorsun ve hayatýn gizlerini çözmeyi öðreniyorsun. Hayatta hiçbir þey göründüðü gibi deðildir ve olmayacaktýr Zegma.

Yalnýzlýk bir tohumdur Zegma. Sen ona ne kadar iyi bakarsan o da o kadar çabuk büyür. Yalnýzlýk iyidir, her ne olursa olsun terk etmez seni. Her þey, herkes çekip gitse dahi o asla býrakmaz seni. Ýhtiyaç duyduðun vakit hiçbir þeyini esirgemez senden. Her þeyini sunar senin önüne hem de karþýlýðýnda hiçbir þey talep etmeden. Bu cömertliðidir ki onu hep cazip kýlar. Her insan yalnýzdýr biraz ve her insan belli aralýklarla hizmetini ister yalnýzlýðýn. Dedim ya sana hiçbir þey ve hiç kimse kusursuz deðil diye, iþte yalnýzlýkta bir iyilik timsali deðildir aslýnda. Yalnýzlýðýný ne kadar büyütürsen, o talep etmese de ve sen farkýnda olmasan da hep kendinden bir þeyler verirsin ona. Sonunda öyle bir konuma gelirsin ki ona muhtaç olursun. Elin kolun baðlý, her yolun sonunda seni bekler yalnýzlýk ve eðer ki sen bir kere muhtaç olduysan yalnýzlýða artýk geri dönüþün yoktur bu yolda.

Yalnýzlýk insaný delirtir Zegma. Alýþýrsýn ona zamanla, alýþmak zorundasýndýr esasýnda. Sonra yanýnda kimse yoktur ve sen konuþma ihtiyacý duyarsýn. Ama ilk baþlarda bu ihtiyacý bastýrýrsýn ve konuþmak yerine düþünmeyi seçersin. Düþünürsün her þeyi, en ince ayrýntýlarýna kadar durmaksýzýn. Sonra düþündükçe çaresizliðinin farkýna varýrsýn. Sonraki aþama da kendini kandýrmaya baþlarsýn. Elinde avucunda kalan tek þey yalnýzlýktýr ve ondan kurtuluþunda yoktur. Bu sebepten olsa gerek ki yalnýzlýðýn bu dünyadaki en güzel þey olduðunu söylersin kendine. Bu tezini destekleyen önermeler sunarsýn kendine ve en sonunda inandýrýrsýn kendini buna. Ama konuþmak ihtiyacýndan bir türlü kurtulamazsýn. Bir baðýmlýlýktýr konuþmak ve konuþacaðýn bir þeylere ihtiyacýn vardýr senin. Üstelik düþündükçe söyleyeceklerin çoðalýr zihninde. Konuþmak ihtiyacý en zaruri ihtiyacýn olur bir anda. Ýþte o an delirdiðin andýr. Konuþacak birini bulursun ve ona düþündüðün her þeyi anlatýrsýn. Üstelik tam da istediðin gibidir bulduðun arkadaþ. Konuþmak istediðin, anlatmak istediðin ne varsa anlatýrsýn hepsini ve o da hep sorulmasýný istediðin þeyleri sorar ve sen böylece tüm söylediklerinin ne kadar doðru olduðunu kanýtlarsýn ona. O arkadaþ senin istediðin gibidir çünkü o arkadaþ zaten sensindir. O arkadaþ delirdiðin anda zihninin yarattýðý bir hayal ürünüdür ve ebediyen senin yanýnda olacaktýr. Yani yalnýzlýk benim dünyamda ki en iyi þeydir, ebedi dostum Zegma.