Aþk eksersizleri 5


sevgilim!... nurum… gülüm… sakaryam… eðer mehmet gelebek güftede… bestede… neyde… þiirde ve denemede bir söz bulmuþsa… bana yazdýðýn o güzel sözlerin bende vücut bulmasýndandýr… þimdi seni… seninle hep olan… bir olan gecemden… biriktirdiðim gece yürüyüþlü denemelerimin sözleriyle takdis ediyorum… seni seven kalbimi daima görmen dileðiyle gülüm…

seni gülüm… her sabah suskun öðretmen uyanýþýmda býraksaydým… bu kadar yok olmayacak ve bu kadar tiz’leþmeyecektin… ne bir çýnarým yýkýlýþlarýmda... ne de bir kasýrgayým aslýnda...

dünya içinde kaybolduðumu sezinliyorken kendimi… o senin dünyalar dolusu sevinçle dolan gözlerinin parlaklýðýndayým… sonra bu kadar büyük deryada bile daralýyorum gül… öylece yükseliyorum kalbine... ben hem var hem yok arasý serzeniþlerde… bir metamorfoz öncesi aþkýmýza ok saplayan divaneyim artýk… ey’leme beni aþkým… çünkü senden baþka hiç bir ey’ine döndürmeyeceðim yüzümü…

adananýn kýþ gecelerinden yýldýz toplayýp heybeme alýyorum… sitareler… gezegenler… uydular ve göktaþlarýyla oynaþýrken biri elimden uçup sana doðru havalanýyor… iþte gözünün gördüðü bildiðin o nesnelere hepten “seni seviyorum” yazýyor…

her hâlimden endiþeye kapýlacak yüreðine… “dursun artýk” istemleriyle bakacaksýn… ama biliyorum ki nafile... bir kere baþlamakla artýk “bitmek” denen þey kayboluyor gözlerinde… sürekli her sabah yeniden baþlýyorsun uzak durmalara… sürekli ardý ardýna baðlanmýþ ip gibi asýlý kalýyorsun aþka… uzak dursan ne çýkar… baþladý ve bitmeyecek… bütünü deðiþtirecek ama yine bitmeyecek… biliyorum ki her þeye bir sözün var… ama ben ne kadar her þeye susuyorsam sen o kadar her þeye çok tanýdýkmýþsýn gibi görünüyorsun… oysa seni bilmediðimdenmiþ susuþum...

gülüm kýþ gibi dayanýlmaz bir zaman sürecinde sabýr ve aþk var kapýmda… sabrýn tetimmesinden aksettiðin yazýda hep seninleydim aslýnda… ama kýþ önümü kesmeyi sevdi… bir cümlen yetiyor ýsýtmaya içimi… içim kedi gibi mýr’layan bir sevgi düþkünü…

güzel bir rüyanýn baþlangýcý havasýnda unuttuklarýmý bir dillendirsem ah gülüm!… hatýrlandýkça sevdalý sözlerimle yeniden sana doðru doðuyorum pýrýl pýrýl pesendide gökte… sevgilim… nurum… gülüm… gönül kuþu olup da aþiyan edip seni kâkülünde nice yýllar inleyesim var ama yanaðýndan amber kokusu saçan saçýn bunu asla ve kat’a duymasýn istiyorum…

sevgilim… aþkým… ömrü yalnýz benimle süzen sakaryam… yapayalnýz kal ki… vücudun duymayacak olsun canýmdaki yalnýzlýðýný… ve aþk hallerimi öyle bir anlat ki kalbine… bülbül misali þakýyan dilin bile bunu bilmez olsun… öyle yay baþlý ki gönlüm… gönlüne vurunca okun yarasýný görmeyecek… aþk ýzdýrabýmýn çöllerinde kuruyunca baðrýndaki kanýn biliyorum ki bunu asla anlamayacak… malum masum bir istek bu ya!... kelebek kanatlý mehmedin topraktaki gölgenin komþusu olsun… sonra onunla birlikte dolaþsýn… fakat senin salýnarak yürüyen dünyalýk servi boyun bunu hiç bilmesin…

tin dünyasýndan ten dünyasýna yol alan ve sana olan hasretimden dolan gözyaþlarýmý þu garip gönlüme dökerek vazgeçemiyorum senden… rüyalarýma verip aþkýmýn þahidi o resimden bakýþlarýný… o ahizeden dökülen sözlerini… sana devrettiðim ömrümü sökemiyorum senden… gözümün yaþý dinmedi dinmiyor gülüm rüyamdan çýkýp ta gelirsin diye… yollarýna ümitlendim… filizlendim… nafile ki enkazýn küllerindeki kule benmiþim gülistanýn gül-i ranasý sen…

gönlümü aldatan süzgün bakýþlý hoþ sohbet sevgilim… o güzel gözlerinden kirpik takýmýný saf saf dizersin de sanki mýzrak atanlar gibi sýra sýra cenge girersin… gülistanýn yolunda seni seyretmek için iki yanda durup salýnan serviler… gözyaþýmdan akan askerlerle cenk etmek için engin deniz dalgalarýný bana gönderirler… gökte feryat ederek turnalar geçerken gönlümden… o yaralý gönlümün can kuþlarý pencerende seni görmek için aðlayan gözüm… seni saka misali seyreder… kalem senin boyunun sýfatýyla bayrak gibi salýnsa ey sevgilim istiklal marþý ben olurdum… defter ve divana durduðum satýrlar askerleriyle seni kabe bilerek harameynde aþk ile sana baksalar… tavaf edeni… hacerül esvede yüz süreni… ben olurdum sevgilim… biliyorum sana hasta olmuþumda senden baþka çare yok bana... nalan olmuþ gökler yanar… caným yanar… gözümden kanlý yaþlar akar da feryadýma senden baþka çare yok…

adaleti yok dünyanýn zülmü çok… vücut ikliminin fýrtýnalarý seni görür de… ruhumun sana baharan olduðunu bilip kýþ ordularýný salar üstüme… gülistan olduðunu bilmez de terkedersin diye lüzumlu lüzumsuz korkularým belirir sevgilim… gürub vakti gibi geçti ömrüm aralarda… hem kýzýl bazen de kara… 38 yaþýna dek hazan mevsimleriydim þimdiyse aþkým nevbahara...

her vakit bahar yaðmuru gibi düþeceksin gönül çemenime… canýmý taþýmaktan daha sahici bir beden yerleþmiþ zihnimin derinliklerine… o sen oldun gece ve gündüzlerin prensesi… sahi gönlümde yaþamak için doðmadýn mý sen?...

gül olmak sonunda külleþmektir… gece sessizliðinde çýðlýk çýðlýða aþkýndan külleþtiðimi ve canýmda can bulan ruhumun derinliðinde acýnýn diniþini sen de bilesin diye tüm çabalarým… öyle bir yürek var ki o bende emanetin… gam denizi gibi derinliklerimde mürekkep balýðýdýr o… ona sitem eriþtiðinde… deniz içine aðlar sevdamýzý… rahmet aþk ile yaðar saçlarýmýza ve avuçlarýmýza… bazen laciverd… bazen dilsiz... bazen gece… bazen gündüz…

nurum… ayým… gülüm… biliyorum ki gülistanýmdaki encamýn masum bir hayal… eðer dayanamazsan aþkýmýza o zaman yüreðini avuçlarýma býrak… ben onu okþar severim sýcak tutarým yýldýzlarda üþümesin… yüreðimin yüreði diye… þimdi artýk salabilirsin leyale süreyyaný… zamanýdýr neharda bulut üstü uçmanýn… zamanýdýr hem neharda hem leyalde kavuþmanýn… zamanýdýr ten dokunuþlarýnda seni sonsuza dek sevinmenin… zamanýdýr aþký aþkla yaþatmanýn… iyi bilirim seni ben… sen benim ezberim deðil misin gül?...



Mehmet Gelebek
17/02/2011