Bu beklenmeyen bir şiirdir
Bu önyargılı infazlara tokat
Ne susarsın kırbacı, dili düzenin
Konuş, derd-i ızdırabımı anlat

Nasıl yetiştin ey insan!
Nasıl böyle sevgisiz, korkak
Yaftaladın olmayanı senin gibi
“Şunlar ne kadar akılsız, şunlar ahmak”

Düşmanların oldular senin ezeli ezberinde
Ki onların kalbi atmaz, yürekleri taş
İnsan bile olmamalılardır ki
Süregelsin bu müebbet savaş

Heybende kesin kanılar, hazır cevaplar var
Yine de meraktasın sana ne soracaklar
Dert etme sakın bunları
Onların akılları da ancak senin kadar

Aynı gemiye tıkılmış, aynı rüzgârı kollayanlar
Aynı tükenmiş alfabelerle, tıpatıp izahatlar
Okumak zorunda olduğundan
Okuduğun o kitaplar

Sıyrıl, kurtul gerçek yalanlarından
Bul düşmanını sana her daim düşmanlar yaratan
Olmalı elbet insanlık için
Yeni bir gökyüzü, yeni bir vatan…

Metin EROĞLU / 20–12–2012 / 03:58