Bir çocuk olsam keþke anne
Hiçbir þeyden haberdar olmayan,
insanlara gülen gözlerle bakýp,etrafýna gülücükler saçan,
hayata dair ne varsa umarsýz kalan..

Çiçek olsam baharda rengarenk açan.
Kelebek olup uçsam gökyüzünde özgürce
Su olup çaðlasam gürül gürül..

Ya da kum olsam sahil kenarýnda,
Çocuklarýn üzerimde oynadýðý, tanelerimden dev kuleler yapýlan,
Minicik elleriyle oyuncak kamyonlarýn arkasýnda oradan oraya taþýnan…

Yaprak olup savrulsam rüzgarda nereye gittiðimi bilmeden.

Aþk tanrýçasý olup fýrlatsam oklarýmý
sevgiden yoksun yüreklere…

Bir oðul, bir evlat olsam
yüreði daðlanmýþ þehit annelerine
bayrak olup dalgalansam ülkemin semalarýnda

Kar olup yaðsam daðlara,örtsem dünyanýn üzerini
Kötülükleri beyaza bürüsem..

Ya insanlar anne?
Kalplerindeki kötülükleri nasýl yok etsem?
Merhamet olsam, þefkat olsam,
Geçer mi yüreklerdeki acýmasýzlýk?
Sýcak bir gülümseme olsam dudaklarda,
Þefkatli bir el olup okþasam yetimlerin saçlarýný,
Umut olsam, güneþ gibi doðsam yeryüzüne,
Sevgi olup aksam damarlarda,
Para olsam sevindirsem muhtaçlarý…
Yaþanacak hale gelir mi bu koca evren o zaman?
Söyle anne, ben ne olsam…