Yazar yazı yazmayı başka insanlara göre daha zor yapan insandır. -Thomas Mann |
|
||||||||||
|
Sinsi karanlıkların çığlıkları eşlik ediyor Hain,pusuda bekleyen düşman gibi. Çıkmazlardayım sen gittiğinden beri ey sevgili. Kimsesiz değilim ama sensizim. Yüreğim isyanlarda.. Yüreğim yorgun,gözlerim uykuya hasret, Adımlarım ağırlaşmaya başladı şimdi Dursun giden zaman,hiç yaşanmasın baharlar Çiçekleri açmasın oturduğumuz gül bahçelerinin Gelmesin uzak yollardan beklenen sevgililer Türküler yazılmasın sevda üstüne Sevişmelerin son şahitlerinin çekilsin ipi darağacında Sürgün edilsin tüm aşklar bilinmezlere Kifayetsiz kalsın sarfedilen bütün sözler Biliyorum sonu yok bu gitmelerin Ama ben yine de sabahın kör saatinde yalınayak, Yüreğim çırılçıplak dolaşıyorum sokak aralarında Hani diyorum belki, Hani belki diyorum bulurum bıraktığım yerde seni Sen varmışsın gibi davranıp mutlu görünmekten yoruldum be gülüm Göklere sığdıramadığım sevgimle, Ateşlerden sıcak ellerimle Buzdan soğuk kalbini ısıtmaya çalışırken; Günahını boynuma takıp giderken sen Üstelik arkana bile dönüp bakmamışken Sokaklar şahitti senin için yandığıma İsyan ederken avuçladığım topraklar, Ağlarken yağan yağmurlar şahitti Sen inanmasan da, sen görmesen de, sen bilmesen de… Seni durduran gurur muydu kibir miydi bilmiyorum Hataların telafisi yapılabilirmiş Öyle derdin her zaman Ve derdinki; çaresi yok pişmanlıkların Pişman mısın peki? Beni öksüz bırakırken,sensizliğe mahkum ederken, En sevdiğim sendin derken, Sevdalı,ateşte tutuşur gibi yanan iki canı birbirinden ayırırken pişman mıydın? Sen bencilsin derken, sevgimden şüphe ettiğini dilin söylerken Aklın ve kalbin de aynı şeyleri söylüyor muydu? Tüm hüzünleri yüreğinden almak, Gözyaşları yerine dudaklarında tebessüm oluşturmak, Sana zarar verecek her şeye kendimi siper etmek, Seni başımın tacı,başımın tatlı belası yapmak bencillikse Evet sevgili bencilim sonuna kadar.. Adım atmaya kalmadı mecalim, Bu son sürgündür yüreğimin yaşadığı, Bu son gidişim bilinmezliğe doğru, Sen hiçbir zaman bilmeyeceksin nerde olduğumu, Ve aradan ne kadar zaman geçerse geçsin sevgili Arkana dönüp bakmadan gitsen de Her yer artık bana cehennem olsa da Kavrulsam da ayazlarda, Yanaklarımdan süzülen yaşları silen sen olmasan da, Sensiz nefes alamasam da, İçimdeki çığlıkları duymasan da, Sebepsiz ayrılıklarda boğdursan da bizi, Ben sonsuza kadar sadece senin aşığın olarak kalacağım. Ben sonsuza kadar seni, sadece seni seveceğim sevgili, Ruhum hep o ilk masum öpücükle dudaklarında yaşayacak. Sen inanmasan da, sen görmesen de, sen bilmesen de….
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © olca kaya, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |