Neyimden çýkanlar ölümü korkutuyor!
Vazgeç be deli yürk gençliðin seni sýrtýnda býçaklýyor
Gecemdn pýrýltýsýný toplarken tüm yýldýzlar,
Gönlümün ýrmaklarý sana akýyor artýk.
Duygularýmýn renginde uçuyor gibi
Havadaki müzik uçsuz, bucaksýz, sýnýrsýz...


Tut dostum sadece süzülüyorum bu ülkede
Bu beden düþecek tutmazsan,
Sen tutmazsan sonsuzluða düþecek bu dünya
Ýp atacak o çýkmaz kuyuya,
Gördüðün herþey düþüþte.
Bir bir her defasýnda düþüyorlar baksana!


Neyimden çýkanlar ölümü korkutuyor!
Gün gelir derler asra bedel
Gün geldi lakin asýr yok ki günüme bedel...


Yeþelliðin sadliðindeki bir düþtü bizim ki.
Her düþ gibi bir yalan hayaldi;
Gece olunca mumunun sönmesini bekleyen,
Yýldýzýnýn ýþýðýný toplamasýný düþleyen.
Bir ýssýz türküydü bu çýkan neyimden
Neyzen gl üfle benim diyarýmda üfleyebilirsen!


Yapma öyle!
Yitiklik kuyuda, düþüþte, yeþilde...
Yapma öyle!
Uyku bile uykudayken...
Yapma öyle!
Uyandýrma!
Diyarýmýn eþsiz rüyasýndayken...