Bir kilo sýzmasýndan saf zeytinyaðý alýp, bir paket yedi bahar yanýna, param yettiði kadar da taze ekmek alýp üstüne, sýrtýma da vursam sazlarýmý, þöyle gazete serip Beþiktaþ’ta þâirler parkýnda bir banka yayýlsam.

Melamin tabaða döküp zeytinin yaðýný, karýþtýrsam yedi bahara, ekmeðimi bölüp bana bana yesem. Bir þarký söylesem sonra, bir þiir okusam. Bir türkü tuttursam, bir fýkra gelse aklýma. Sahi kim gelir yanýma, katýlýr keyfime? Sorarým?

Konuþurduk hem;
“Nolcak lan bu memleketin hâli!”

Geçim derdi…
Van depremi…
Bölücü terörü…

Sanki kendi götümüzü kurtarmýþýz gibi, bilmiþ bilmiþ konuþsak.
Çöpçüler bile eðlense duyduklarýndan…


Ýstanbul 10 Kasým 2011 – 18.21